خطبه عقد نکاح اهل سنت

خطبه عقد نکاح اهل سنت، پیش از جاری شدن صیغه عقد، به عنوان ستون فقرات معنوی و شرعی پیمان زناشویی در فقه اهل سنت، آغازگر پیوند مقدس میان زن و مرد است و با حمد و ستایش خداوند، یادآوری آیات الهی و سنت نبوی، بر اهمیت تقوا و تشکیل خانواده تأکید می کند.

ازدواج در اسلام، پیوندی مقدس و بنیانی برای تشکیل خانواده است که در سایه آموزه های نبوی و با هدف آرامش و تکامل انسان ها شکل می گیرد. در فقه اهل سنت، این پیمان نه تنها یک قرارداد اجتماعی، بلکه عهدی الهی محسوب می شود که با آداب و رسوم ویژه ای همراه است. یکی از مهم ترین این آداب، خواندن خطبه عقد نکاح است که پیش از اجرای صیغه عقد، فضایی سرشار از معنویت و تعهد ایجاد می کند.

درک عمیق تر از متن و معنای خطبه عقد نکاح اهل سنت، شرایط شرعی، مستحبات و آداب آن، نه تنها برای زوجین در آستانه ورود به زندگی مشترک، بلکه برای خانواده ها، ائمه مساجد و پژوهشگران فقه اسلامی از اهمیت بالایی برخوردار است. این مراسم، پلی است میان دنیای فردی و دنیای مشترک، و با هر کلام و هر آیه ای که تلاوت می شود، پایه های یک زندگی جدید بر مبنای توکل به خدا و پیروی از سنت پیامبر (ص) محکم تر می گردد. همانطور که در این صفحات روایت می شود، شناخت جزئیات این خطبه و مفاهیم آن، می تواند به زوجین در پیمودن مسیر زندگی مشترک با بصیرت و معنویت افزون تر یاری رساند.

خطبه عقد نکاح اهل سنت چیست و چرا خوانده می شود؟

در آیین ازدواج اسلامی، لحظه ای وجود دارد که قلب ها با زمزمه کلماتی پر از معنویت، به هم پیوند می خورند؛ این لحظه با خواندن خطبه عقد نکاح آغاز می شود. خطبه نکاح در فقه اهل سنت، سخنی ارشادی، پندآموز و وعظی است که پیش از جاری شدن صیغه ایجاب و قبول، توسط عاقد یا یکی از بزرگان حاضر در مجلس ایراد می شود. این خطبه، نه یک واجب بلکه سنتی مؤکده و بسیار مستحب شمرده می شود که اهمیت معنوی و تربیتی بالایی دارد.

فلسفه و اهداف اصلی خواندن این خطبه عمیق و چندوجهی است. در ابتدا، با حمد و ستایش خداوند متعال آغاز می شود تا هر امر مهمی با یاد او شروع گردد. سپس، با تذکر به تقوا و پرهیزکاری، مسئولیت های پیش روی زوجین و خانواده ها یادآوری می گردد. این تذکر به تقوا، سنگ بنای یک زندگی سالم و پایدار محسوب می شود؛ زیرا ازدواج، تنها پیوند دو فرد نیست، بلکه آغازگر یک نسل و بنیانگذار یک اجتماع کوچک است. خطبه، همچنین، احکام و توصیه های مربوط به ازدواج را برجسته می سازد تا زوجین با بصیرت بیشتری قدم در این مسیر بگذارند. در نهایت، با طلب خیر و برکت از درگاه الهی، برای دوام و سعادت زندگی مشترک دعا می شود. این مراسم، در حقیقت فرصتی است برای تأمل در ابعاد معنوی ازدواج و تعمیق تعهدات شرعی و اخلاقی.

یکی از شناخته شده ترین و اساسی ترین فرم های این خطبه در اهل سنت، «خطبة الحاجة» است که پیامبر اکرم (ص) آن را در موارد مختلف، از جمله هنگام نکاح، ایراد می فرمودند. این خطبه، با ساختاری مشخص و محتوایی غنی، پیامی جامع از بندگی، توکل و تعهد را به مخاطب منتقل می کند. خواندن این خطبه، یادآور این حقیقت است که ازدواج، معامله ای صرفاً دنیوی نیست، بلکه پیمانی است که با حضور و رضایت پروردگار و بر اساس آموزه های الهی بسته می شود.

متن کامل خطبه عقد نکاح اهل سنت (عربی و ترجمه فارسی)

خطبه عقد نکاح اهل سنت، که با عنوان «خطبة الحاجة» نیز شناخته می شود، متنی است سرشار از حکمت و معنویت که پیوند مقدس ازدواج را با ذکر خداوند، تذکر به تقوا و استناد به آیات قرآن و احادیث نبوی آغاز می کند. این خطبه، هرچند ممکن است بسته به منطقه و عاقد، کمی در جزئیات متفاوت باشد، اما شاکله اصلی آن بر مبنای سنت نبوی استوار است. در ادامه، متن کامل عربی و ترجمه فارسی این خطبه، به همراه آیات قرآنی و احادیث توصیه شده، ارائه می شود تا درک عمیق تری از این لحظه مبارک فراهم آید.

خطبه نیاز (خطبة الحاجة)

این بخش، ستایش خداوند و اقرار به بندگی را شامل می شود و نقطه شروع هر عمل مهمی در اسلام است. می توان تصور کرد که زوجین و حاضران با شنیدن این کلمات، قلب هایشان را برای پذیرش برکات الهی آماده می سازند.

«اَلْحَمْدُ لِلهِ نَحْمَدُهُ وَنَسْتَعِينُهُ وَنَسْتَغْفِرُهُ، وَنَعُوذُ بِاللهِ مِنْ شُرُورِ أَنْفُسِنَا وَمِنْ سَيِّئَاتِ أَعْمَالِنَا. مَنْ يَّهْدِهِ اللهُ فَلا مُضِلَّ لَهُ، وَمَنْ يُّضْلِلْ فَلا هَادِيَ لَهُ، وَأَشْهَدُ أَن لا إِلَهَ إِلَّا اللهُ وَأَشْهَدُ أَنَّ مُحَمَّداً عَبْدُهُ وَرَسُولُهُ.»

ترجمه فارسی: ستایش از آن خداست؛ او را می ستاییم و از او یاری و آمرزش می خواهیم. و از بدی های نفس هایمان و از زشتی های اعمالمان به خدا پناه می بریم. هر کس را که خداوند هدایت کند، هیچ گمراه کننده ای برای او نیست؛ و هر کس را که او گمراه کند، هیچ هدایت کننده ای برای او نیست. و شهادت می دهم که معبودی جز الله نیست و شهادت می دهم که محمد بنده و رسول اوست.

شرح و اهمیت: این بخش، در واقع اعلام بندگی و توکل بر خداوند است. با حمد و ستایش الهی آغاز می شود، سپس طلب یاری و آمرزش از او صورت می گیرد، و در ادامه، پناه بردن به خداوند از شر نفس و اعمال ناپسند است. این مقدمه، با شهادتین (شهادت به یگانگی خداوند و رسالت پیامبر اکرم) به اوج خود می رسد و به حاضران یادآور می شود که هر آغاز مبارکی، باید با این اقرار و توکل همراه باشد. این آغاز، حس اطمینان و آرامش را به دل ها می نشاند که پیمان پیش رو، تحت عنایت پروردگار است.

آیات قرآنی مربوط به تقوا و ازدواج (آیات توصیه شده در خطبه)

پس از خطبة الحاجة، آیاتی از قرآن کریم تلاوت می شود که محور اصلی آن ها تقوا و اهمیت آن در زندگی مشترک، و همچنین جایگاه رفیع ازدواج در نظام آفرینش است. این آیات، راهگشای زوجین برای ساختن یک زندگی قرآنی است.

آیه ۱۰۲ سوره آل عمران

«يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا اتَّقُوا اللَّهَ حَقَّ تُقَاتِهِ وَلَا تَمُوتُنَّ إِلَّا وَأَنْتُمْ مُسْلِمُونَ»

ترجمه فارسی: ای کسانی که ایمان آورده اید، آن گونه که شایسته پروا پیشگی است، از خدا پروا کنید و نمیرید مگر آنکه مسلمان باشید.

آیه ۱ سوره نساء

«يَا أَيُّهَا النَّاسُ اتَّقُوا رَبَّكُمُ الَّذِي خَلَقَكُمْ مِنْ نَفْسٍ وَاحِدَةٍ وَخَلَقَ مِنْهَا زَوْجَهَا وَبَثَّ مِنْهُمَا رِجَالًا كَثِيرًا وَنِسَاءً وَاتَّقُوا اللَّهَ الَّذِي تَسَاءَلُونَ بِهِ وَالْأَرْحَامَ إِنَّ اللَّهَ كَانَ عَلَيْكُمْ رَقِيبًا»

ترجمه فارسی: ای مردم، از پروردگارتان که شما را از یک نفس آفرید و همسرش را نیز از او آفرید و از آن دو مردان و زنان بسیاری پراکنده کرد، پروا کنید. و از خداوندی که با نام او از یکدیگر درخواست می کنید و از خویشاوندان (صله رحم را رعایت کنید) پروا نمایید، همانا خداوند همواره ناظر بر شماست.

آیه ۷۰-۷۱ سوره احزاب

«يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا اتَّقُوا اللَّهَ وَقُولُوا قَوْلًا سَدِيدًا * يُصْلِحْ لَكُمْ أَعْمَالَكُمْ وَيَغْفِرْ لَكُمْ ذُنُوبَكُمْ وَمَنْ يُطِعِ اللَّهَ وَرَسُولَهُ فَقَدْ فَازَ فَوْزًا عَظِيمًا»

ترجمه فارسی: ای کسانی که ایمان آورده اید، از خدا پروا کنید و سخنی استوار و درست بگویید. (تا) اعمال شما را برایتان اصلاح کند و گناهانتان را بیامرزد؛ و هر کس که خدا و رسولش را اطاعت کند، همانا به رستگاری بزرگی دست یافته است.

تفسیر و ارتباط با ازدواج: این آیات، سنگ بنای زندگی تقواپیشه را در ذهن زوجین و حاضران مستحکم می کنند. آیه اول بر لزوم تقوای الهی به معنای واقعی کلمه تأکید دارد، در حالی که آیه دوم، وحدت منشأ خلقت انسان ها را یادآوری می کند؛ اینکه زن و مرد از یک نفس آفریده شده اند و این ریشه یابی، حس برابری و مکمل بودن را القا می کند. اهمیت صله رحم و مراقبت خداوند بر اعمال بندگان نیز در این آیه پررنگ است. آیه سوم، بر اهمیت قول سدید (سخن استوار و درست) تأکید می کند که در زندگی مشترک، راستگویی و صداقت زیربنای اعتماد و استحکام پیوند است. مجموع این آیات، بر لزوم پروا از خداوند، حفظ پیوندهای انسانی و گفتار نیکو در تمامی ابعاد زندگی، از جمله زندگی زناشویی، تأکید دارند.

احادیث نبوی در فضیلت و اهمیت نکاح

در ادامه خطبه، برای تبیین جایگاه ازدواج در سنت نبوی، احادیثی از پیامبر اکرم (ص) تلاوت می شود که فضیلت و اهمیت نکاح را گوشزد می کند. این احادیث، نه تنها مشوق ازدواج هستند، بلکه مسیر دستیابی به رستگاری و کمال را از طریق این سنت الهی نشان می دهند.

• حدیث اول: «النِّكَاحُ سُنَّتِي فَمَنْ رَغِبَ عَنْ سُنَّتِي فَلَيْسَ مِنِّي»

  ترجمه فارسی: ازدواج سنت من است، پس هر کس از سنت من روی گرداند، از من نیست.

  این حدیث، با قاطعیت، ازدواج را به عنوان یکی از مهم ترین سنت های پیامبر (ص) معرفی می کند و به نوعی تشویق به آن است.

• حدیث دوم: «مَنْ تَزَوَّجَ فَقَدْ أَحْرَزَ نِصْفَ دِينِهِ فَلْيَتَّقِ اللَّهَ فِي النِّصْفِ الْبَاقِي»

  ترجمه فارسی: کسی که ازدواج کند نیمی از دینش را حفظ کرده است، پس باید در نیمه باقیمانده (از دینش) تقوای الهی پیشه کند.

  این حدیث، نشان دهنده نقش مهم ازدواج در تکمیل دینداری و حفظ از گناهان است و زوجین را به پرهیزکاری در ادامه مسیر زندگی دعوت می کند. این روایات، یادآور می شوند که ازدواج، تنها یک نیاز جسمانی نیست، بلکه یک رکن اساسی برای کمال روحی و دینی است.

شروط صحت عقد نکاح در فقه اهل سنت

علاوه بر جنبه های معنوی، عقد نکاح در فقه اهل سنت برای اینکه صحیح و شرعی باشد، باید شرایط مشخصی را رعایت کند. این شرایط، تضمین کننده اعتبار و پایداری پیمان ازدواج هستند و شناخت آن ها برای هر کسی که قصد ازدواج دارد، ضروری است. این اصول، چارچوب قانونی و شرعی ازدواج را فراهم می آورند و به زوجین و خانواده ها آرامش خاطر می بخشند که پیوندشان بر اساس آموزه های اسلامی استوار است.

ایجاب و قبول (صیغه عقد)

اساسی ترین رکن در عقد نکاح، ایجاب و قبول است. ایجاب، پیشنهاد ازدواج از سوی یکی از طرفین (معمولاً ولی زن یا خود زن در برخی مذاهب) و قبول، پذیرش آن از سوی طرف دیگر است. این دو باید به صورت صریح و واضح بیان شوند، به گونه ای که هیچ شکی در قصد ازدواج باقی نماند.

• تعریف: ایجاب به معنای پیشنهاد و عرضه ازدواج است و قبول به معنای پذیرش این پیشنهاد. این دو باید در یک مجلس و به صورت متصل و بدون فاصله طولانی بیان شوند.
• نمونه عبارات (عربی): برای ایجاب، ولی زن یا وکیل او می تواند بگوید: زَوَّجْتُكَ ابْنَتي/مُوَكِّلَتي فُلانَةَ (دخترم/موکلم فلانی را به ازدواج تو درآوردم). داماد نیز در پاسخ می گوید: قَبِلْتُ نِكَاحَهَا (ازدواج او را پذیرفتم).
• زبان صیغه: در فقه اهل سنت، اگر معنای صیغه ازدواج به وضوح و بدون هیچ ابهامی بیان شود، جاری کردن آن به هر زبانی جایز است. با این حال، استفاده از عبارات عربی که در سنت پیامبر (ص) آمده است، افضل و مستحب محسوب می شود، زیرا برکت و اصالت بیشتری به مراسم می بخشد.

رضایت طرفین (رضا الزوجین)

ازدواج باید بر پایه رضایت آزادانه و قلبی هر دو طرف (زن و مرد) صورت گیرد. هرگونه اکراه، اجبار یا تهدید که منجر به عدم رضایت واقعی شود، عقد را باطل می سازد. اسلام، آزادی اراده فردی را در این پیمان مهم بسیار محترم می شمارد. این رضایت، ستون اصلی یک زندگی مشترک موفق و بر پایه محبت و همدلی است.

حضور ولی زن (ولایة الولي)

مسئله ولایت در ازدواج زن، از جمله نقاطی است که در مذاهب اهل سنت تفاوت هایی دارد. اما به طور کلی، حضور ولی زن، به خصوص برای زن باکره، در فقه اهل سنت حائز اهمیت است.

• اهمیت: در بسیاری از مذاهب اهل سنت (مانند شافعیه و حنابله)، اذن ولی برای صحت عقد نکاح زن (مخصوصاً باکره) شرط است. ولی، کسی است که از طرف زن اختیار تصمیم گیری در امور ازدواج او را دارد، که معمولاً پدر، سپس جد پدری و سپس سایر اولیا هستند.
• تفاوت مذاهب: حنفیه در این زمینه دیدگاهی متفاوت دارند و معتقدند زن بالغ و رشیده می تواند بدون اذن ولی ازدواج کند، مگر اینکه این ازدواج مصلحت او را به خطر بیندازد (مانند ازدواج با فردی که از نظر اجتماعی هم کفو او نیست). این تفاوت دیدگاه، انعطاف پذیری فقه اسلامی را در توجه به شرایط مختلف نشان می دهد.

حضور دو شاهد عادل (شهادة الشاهدين)

برای اطمینان از شفافیت و اعتبار عقد، حضور دو شاهد عادل و بالغ از شرایط صحت نکاح در فقه اهل سنت است.

• لزوم: حداقل دو شاهد مرد عادل و بالغ باید در مجلس عقد حضور داشته باشند و ایجاب و قبول را بشنوند. این امر به ثبت و شهود این پیمان مقدس کمک می کند.
• اوصاف شاهدین: شاهدین باید مسلمان، عاقل، بالغ و عادل (پرهیزگار و به دور از گناهان کبیره) باشند. این شرایط، برای تضمین اعتبار شهادت آن هاست.

تعیین مهریه (تسمية المهر)

مهریه، حق شرعی زن است و باید پیش از عقد تعیین شود، هرچند ممکن است به صورت نقد، نسیه یا ترکیبی از هر دو باشد.

• اهمیت: مهریه، عطیه و هدیه ای است که مرد به زن می پردازد و نشانه صداقت و مسئولیت پذیری مرد در قبال همسرش است. مقدار و نوع مهریه می تواند توافقی باشد، اما باید مشخص و معین باشد.
• حق زن: در فقه اهل سنت، مهریه کاملاً حق زن است و پس از عقد به مالکیت او درمی آید. تعیین مهریه، پشتوانه مالی و اجتماعی برای زن در آغاز زندگی مشترک است.

خلو از موانع شرعی

برای صحت عقد، نباید هیچ مانع شرعی بین زوجین وجود داشته باشد. این موانع شامل محرمیت (مانند ازدواج با خواهر، مادر، عمه و خاله)، ازدواج با خواهر همسر (در صورت وجود همسر اول)، ازدواج با بیش از چهار زن، و تفاوت دین در مواردی که شرعاً ممنوع است (مانند ازدواج زن مسلمان با مرد غیرمسلمان) می شود. رعایت این اصول، پاکی و اصالت پیوند زناشویی را تضمین می کند.

مستحبات و آداب برگزاری مراسم عقد نکاح در اهل سنت

علاوه بر شروط صحت، در فقه اهل سنت آداب و مستحباتی برای برگزاری مراسم عقد نکاح توصیه شده است که رعایت آن ها نه تنها به زیبایی و شکوه معنوی مراسم می افزاید، بلکه برکت و دوام زندگی مشترک را نیز به ارمغان می آورد. این آداب، تجلی بخش ایمان و توکل بر خداوند در آغاز این مسیر مهم زندگی هستند و نشان دهنده احترام به سنت نبوی.

1. خواندن خطبه نکاح: همانطور که پیش تر گفته شد، خواندن خطبه نکاح (خطبة الحاجة) مستحب مؤکد است. این خطبه، با حمد و ثنای الهی و یادآوری آیات و احادیث، دل ها را به سوی خداوند سوق می دهد و معنویت خاصی به مراسم می بخشد.

2. طهارت و وضو داشتن: توصیه می شود که زوجین و همچنین عاقد، در هنگام مراسم عقد با طهارت کامل و وضو باشند. این عمل، علاوه بر پاکی جسم، روح را نیز برای پذیرش این پیمان مقدس آماده می کند و حس آرامش و حضور قلب را تقویت می نماید.

3. انتخاب زمان های مبارک: انتخاب زمان های خاص و مبارک برای برگزاری عقد، از جمله مستحبات است. روز جمعه به دلیل فضیلت خاصش، ماه شوال که در آن ازدواج پیامبر (ص) با عائشه صورت گرفت، و یا روزهای عید، از اوقاتی هستند که برای عقد نکاح توصیه شده اند.

4. استفاده از عطر و پوشیدن لباس نیکو: آراستگی و پاکیزگی در مراسم عقد بسیار مورد تأکید است. استفاده از عطر و پوشیدن لباس های تمیز و نیکو، نه تنها نشانه ای از احترام به این پیوند است، بلکه به افزایش شادی و نشاط در مجلس کمک می کند.

5. دعای خیر برای زوجین بعد از عقد: پس از جاری شدن صیغه عقد، دعا کردن برای زوجین از مستحبات است. دعای مأثور و مشهور «بَارَكَ اللَّهُ لَكَ وَبَارَكَ عَلَيْكَ وَجَمَعَ بَيْنَكُمَا فِي خَيْرٍ» (خداوند به تو برکت دهد و بر تو برکت نازل کند و شما را در خیر و خوبی جمع نماید)، دعایی جامع برای سعادت و دوام زندگی مشترک است. این دعا، آرزوی قلبی حاضران برای شروعی پربرکت برای زوجین را به تصویر می کشد.

6. اطعام ولیمه (ولیمة العرس): برگزاری ولیمه پس از عقد یا عروسی و دعوت از خویشاوندان و دوستان، از سنت های مؤکد پیامبر (ص) است. ولیمه، نه تنها نشانه ای از شادی و سرور است، بلکه به اطلاع رسانی عمومی ازدواج و استحکام پیوندهای اجتماعی نیز کمک می کند.

7. استحباب اطلاع رسانی به مردم: پنهان کردن ازدواج از مکروهات است و توصیه می شود که ازدواج علنی و با اطلاع عموم برگزار شود. این عمل، از شائبه ها و سوءتفاهمات جلوگیری می کند و به مشروعیت و اعتبار اجتماعی پیوند می افزاید.

تفاوت های کلیدی صیغه عقد در اهل سنت و شیعه

اگرچه ازدواج در هر دو مذهب اهل سنت و شیعه، پیوندی مقدس و ضروری است، اما در برخی جزئیات فقهی و نحوه اجرای صیغه عقد، تفاوت هایی مشاهده می شود که شناخت آن ها می تواند به درک بهتر ماهیت این پیوند در هر مذهب کمک کند. این تفاوت ها، ریشه در اجتهادات فقهی و برداشت ها از نصوص شرعی دارند.

یکی از بارزترین تفاوت ها، در ماهیت عقد موقت است. در فقه اهل سنت، چیزی به نام صیغه موقت یا متعه که در فقه شیعه به رسمیت شناخته شده است، وجود ندارد و تنها ازدواج دائم معتبر شمرده می شود. در اهل سنت، ازدواج باید با قصد دوام و پایداری باشد.

دیگر تفاوت، مربوط به ولایت زن در ازدواج است. در فقه شیعه، دختر باکره بالغ و رشیده برای ازدواج دائم نیاز به اذن پدر یا جد پدری دارد (هرچند فقهای مختلف دیدگاه های متفاوتی دارند)، در حالی که در فقه اهل سنت، همانطور که پیش تر ذکر شد، در مذاهبی مانند شافعیه و حنابله، اذن ولی برای زن باکره شرط صحت است، اما حنفیه برای زن بالغ و رشیده، اذن ولی را شرط نمی دانند مگر برای رعایت مصلحت. این تفاوت، بر میزان استقلال زن در تصمیم گیری برای ازدواج تأثیر می گذارد.

در خصوص صراحت ایجاب و قبول، در فقه اهل سنت، اگر قصد انشا ازدواج به وضوح و با هر زبانی بیان شود، کفایت می کند؛ هرچند که عربی بودن آن افضل است. اما در فقه شیعه، معمولاً بر عربی بودن صیغه تأکید بیشتری می شود و حتی در صورت عدم توانایی در تلفظ عربی، باید وکیل گرفت یا صیغه را با الفاظی ادا کرد که دقیقاً معنای عقد را برساند. این رویکرد، بر دقت در اجرای لفظی صیغه تأکید دارد.

همچنین، لفظ صیغه می تواند متفاوت باشد. در اهل سنت، صیغه می تواند با عبارات مختلفی که به وضوح بر ازدواج دائم دلالت کند، جاری شود، مانند زَوَّجْتُكَ (تو را به ازدواج درآوردم) یا أَنْكَحْتُكَ (تو را نکاح کردم). در شیعه نیز الفاظ خاصی مانند زَوَّجْتُ و قَبِلْتُ توصیه می شود، اما گاهی اوقات بر توالی و ترتیب خاصی از این الفاظ تأکید بیشتری می شود. این تفاوت ها در نحوه بیان الفاظ، بیشتر جنبه استحباب و احتیاط دارد تا شرط اساسی صحت، اما نشان دهنده دقت های فقهی هر مذهب است.

نتیجه گیری

خطبه عقد نکاح اهل سنت، بیش از یک رسم ساده، ستون فقرات معنوی و فقهی پیمان ازدواج اسلامی است. این مراسم، با آغازی سرشار از حمد و ستایش الهی و تلاوت آیات قرآنی و احادیث نبوی، راهنمایی جامع برای زوجین فراهم می آورد تا زندگی مشترک خود را بر پایه های مستحکم ایمان، تقوا و محبت بنا نهند. درک عمیق از متن خطبه، مفاهیم آیات الهی، فضیلت احادیث و شرایط صحت فقهی، بصیرتی عمیق تر به زوجین می بخشد تا با آگاهی و تعهد بیشتری گام در این مسیر مبارک گذارند.

این پیمان مقدس، نه تنها به معنای پیوند دو فرد، بلکه نمادی از تکمیل نیمی از دین و ایجاد آرامش و مودت در زندگی است، همانگونه که قرآن کریم به آن اشاره دارد. رعایت آداب و مستحبات توصیه شده، از جمله طهارت، انتخاب زمان های مبارک و دعای خیر، به غنای معنوی و برکت این مراسم می افزاید و خاطره ای ماندگار و الهام بخش برای زوجین و حاضران رقم می زند. با پایبندی به سنت نبوی و آموزه های اسلامی، می توان انتظار داشت که زندگی مشترک، مسیری پر خیر و برکت و سرشار از سعادت و آرامش باشد.

برای تمام زوجین مسلمانی که در آستانه این پیمان مقدس قرار دارند، آرزوی موفقیت، سعادت و برکت الهی را داریم تا زندگی مشترکشان را با توکل بر خدا و پیروی از راهنمایی های دین مبین اسلام، به بهترین نحو آغاز کرده و ادامه دهند.