موارد عدم تعلق مهریه به زن

مهریه، به عنوان یک حق مالی مهم و تضمین کننده امنیت خاطر زن در زندگی مشترک، به محض جاری شدن خطبه عقد نکاح به او تعلق می گیرد. با این حال، درک این موضوع که در برخی شرایط خاص، ممکن است تمام یا بخشی از مهریه به زن تعلق نگیرد یا میزان آن کاهش یابد، برای هر دو طرف ازدواج حیاتی است. این شرایط که اغلب با باورهای رایج و بعضاً نادرست در جامعه متفاوت است، ریشه در قانون مدنی ایران دارد و برای آگاهی از حقوق و تعهدات، شناخت آن ها ضروری است.

قانونگذار با پیش بینی این موارد، چارچوب های مشخصی را برای حمایت از حقوق زوجین تعیین کرده است. در بسیاری از این موقعیت ها، عدم تعلق مهریه به دلایلی مانند بطلان عقد از ابتدا، یا عدم وقوع نزدیکی پس از عقد صحیح اما پیش از انحلال آن است. همچنین، گاهی خود زن با اراده و اختیار خود، حق دریافت مهریه را از خود ساقط می کند یا در ازای طلاق، آن را به مرد می بخشد. آگاهی از این جزئیات قانونی می تواند از بسیاری از اختلافات و سردرگمی ها در آینده جلوگیری کند و به افراد کمک می کند تا با دیدی واقع بینانه و حقوقی، تصمیمات مهم زندگی خود را اتخاذ کنند.

موارد عدم تعلق کامل مهریه به زن (معافیت ۱۰۰% مرد از پرداخت)

در نظام حقوقی ایران، شرایطی وجود دارد که به موجب آن، مرد به طور کامل از پرداخت مهریه معاف می شود و زن هیچ حقی بر مطالبه آن ندارد. این موارد عمدتاً به اساس و صحت عقد نکاح یا عدم وقوع نزدیکی بستگی دارند.

۱. باطل بودن عقد نکاح و عدم وقوع نزدیکی (ماده ۱۰۹۸ قانون مدنی)

یکی از مهم ترین شرایطی که مهریه به زن تعلق نمی گیرد، زمانی است که عقد نکاح از اساس باطل بوده و در پی آن، هیچ گونه نزدیکی بین زوجین رخ نداده باشد. بطلان عقد نکاح می تواند به دلایل مختلفی اتفاق بیفتد؛ از جمله ازدواج با محارم (نسبی یا سببی)، یا ازدواج زنی که در عده طلاق یا فوت همسر سابق خود قرار دارد. در چنین مواردی، از آنجا که عقد از ابتدا صحیح نبوده و هیچ ارتباط زناشویی نیز بین طرفین برقرار نشده است، زن حقی بر مهریه نخواهد داشت و حتی اگر مهریه ای را دریافت کرده باشد، مرد می تواند آن را استرداد کند.

این اصل قانونی در ماده ۱۰۹۸ قانون مدنی به صراحت بیان شده است: «در صورتی که عقد نکاح، اعم از دائم یا منقطع، باطل بوده و نزدیکی واقع نشده، زن، حق مهر ندارد و اگر مهر را گرفته، شوهر می تواند آن را استرداد نماید.»

با این حال، یک استثنای مهم در این ماده وجود دارد. اگر زن از بطلان عقد نکاح بی خبر بوده و جاهل به فساد نکاح باشد و با مرد نزدیکی واقع شود، در این صورت او مستحق مهرالمثل خواهد بود. این استثنا نشان دهنده حمایت قانون از زنانی است که به دلیل بی اطلاعی در یک رابطه زناشویی نامشروع (از نظر قانونی) قرار گرفته اند.

۲. فوت یکی از زوجین قبل از تعیین مهر و قبل از نزدیکی (ماده ۱۰۸۸ قانون مدنی)

در ازدواج دائم، گاهی اوقات مهریه در زمان عقد تعیین نمی شود و زوجین توافق می کنند که بعداً در این مورد تصمیم بگیرند. در چنین شرایطی، اگر پیش از آنکه مهریه ای تعیین شود و قبل از وقوع هرگونه نزدیکی، یکی از زوجین فوت کند، زن مستحق هیچ مهریه ای نخواهد بود. این مورد نیز در قانون مدنی پیش بینی شده است تا تکلیف حقوق مالی در شرایط خاص روشن شود.

ماده ۱۰۸۸ قانون مدنی مقرر می دارد: «اگر یکی از زوجین قبل از تعیین مهر و قبل از نزدیکی بمیرد، زن، مستحق هیچ گونه مهری نیست.»

اما اگر در همین وضعیت (عدم تعیین مهریه) نزدیکی بین زوجین واقع شده باشد و سپس یکی از آن ها فوت کند، زن مستحق مهرالمثل خواهد بود. این تفاوت در استحقاق مهر، اهمیت وقوع نزدیکی را در حقوق مالی زن به وضوح نشان می دهد.

۳. فسخ نکاح قبل از نزدیکی به دلیل عیوب زن یا مرد (ماده ۱۱۰۱ قانون مدنی)

فسخ نکاح به معنای برهم خوردن عقد ازدواج به دلیل وجود عیوب خاصی در یکی از زوجین است که قانون آن ها را موجب فسخ دانسته است. این عیوب می تواند شامل موارد زیر باشد:

• در مرد: عنن (ناتوانی جنسی)، خصاء (اختگی)، جنون، جذام، برص (پیسی)
• در زن: جنون، جذام، برص، قرن (غده استخوانی در فرج)، افضاء (یکی شدن مجرای ادرار و حیض)، نابینایی از دو چشم، عفل (گوشت اضافه در فرج)

اگر نکاح به دلیل وجود یکی از این عیوب فسخ شود و شرط مهم تر اینکه، این فسخ قبل از وقوع نزدیکی صورت گرفته باشد، زن هیچ حقی بر مهریه نخواهد داشت. این حکم در ماده ۱۱۰۱ قانون مدنی آمده است: «هر گاه عقد نکاح قبل از نزدیکی به جهتی فسخ شود، زن حق مهر ندارد…»

اما این ماده یک استثنای بسیار مهم دارد: «… مگر در صورت عنن، که در این صورت با وجود فسخ نکاح، زن مستحق نصف مهر است.» بنابراین، اگر فسخ نکاح به دلیل ناتوانی جنسی مرد (عنن) باشد، حتی اگر نزدیکی هم صورت نگرفته باشد، زن مستحق دریافت نصف مهریه خواهد بود. این استثنا حمایت خاص قانونگذار از زن در مواجهه با ناتوانی جنسی همسرش را نشان می دهد.

۴. عدم تعیین مهریه در عقد دائم و عدم وقوع نزدیکی

گاهی اوقات در عقد دائم، مهریه ای برای زن تعیین نمی شود. این وضعیت با حالتی که مهریه تعیین شده ولی بعداً بخشیده می شود، متفاوت است. اگر در عقد دائم مهریه ای مشخص نشده باشد و زندگی مشترک نیز آغاز نشود و نزدیکی اتفاق نیفتد، و سپس زوجین تصمیم به جدایی بگیرند (مثلاً از طریق طلاق)، در این حالت زن هیچ مهریه ای نخواهد داشت.

در چنین سناریویی، بحث مهرالمسمی (مهریه ای که در عقد نام برده و تعیین شده است) مطرح نیست، زیرا از ابتدا مهریه ای تعیین نشده است. همچنین، از آنجا که نزدیکی نیز رخ نداده، زن مستحق مهرالمثل نیز نخواهد بود. آنچه ممکن است در این شرایط به زن تعلق گیرد، مهرالمتعه است که مبلغی است بر اساس وضعیت مالی مرد و توسط دادگاه تعیین می شود، اما این تنها در صورتی است که طلاق از سوی مرد باشد و نزدیکی اتفاق نیفتاده باشد.

موارد کاهش یا تعلق جزئی مهریه به زن

علاوه بر مواردی که مهریه به طور کامل به زن تعلق نمی گیرد، شرایطی نیز وجود دارد که در آن ها مهریه به صورت جزئی به زن تعلق می گیرد یا میزان آن کاهش می یابد. این موارد عمدتاً به وقوع طلاق یا اراده خود زن در بخشیدن مهریه مربوط می شوند.

۱. طلاق قبل از نزدیکی (نصف شدن مهریه) (ماده ۱۰۹۲ قانون مدنی)

یکی از شناخته شده ترین و پرکاربردترین مواردی که مهریه کاهش می یابد، وقوع طلاق قبل از برقراری رابطه زناشویی (نزدیکی) است. در این حالت، زن مستحق دریافت نصف مهریه تعیین شده خواهد بود، نه تمام آن.

این حکم در ماده ۱۰۹۲ قانون مدنی به وضوح بیان شده است: «هر گاه شوهر، قبل از نزدیکی، زن خود را طلاق دهد، زن مستحق نصف مهر خواهد بود و اگر شوهر بیش از نصف مهر را قبلاً داده باشد، حق دارد، مازاد از نصف را عیناً یا مثلاً یا قیمتاً استرداد کند.»

این ماده برای روشن شدن تکلیف مهریه در دوران عقد (که هنوز نزدیکی صورت نگرفته) و در صورت جدایی، بسیار مهم است. اگر مرد تمام مهریه را قبل از نزدیکی پرداخت کرده باشد، حق دارد نصف آن را از زن پس بگیرد. نکته حائز اهمیت این است که اگر طلاق صورت نگیرد، حتی اگر نزدیکی هم انجام نشده باشد، زن مالک تمام مهریه است و می تواند آن را مطالبه کند.

۲. طلاق خلع و مبارات (بذل مهریه توسط زن) (مواد ۱۱۴۶ و ۱۱۴۷ قانون مدنی)

طلاق خلع و مبارات از انواع طلاق بائن هستند که در آن ها زن از ادامه زندگی مشترک کراهت دارد و برای رهایی از آن، حاضر است تمام یا بخشی از مهریه خود (یا مالی دیگر) را به مرد ببخشد تا او را راضی به طلاق کند.

• طلاق خلع: در این نوع طلاق، زن به دلیل کراهت شدیدی که از مرد دارد، در ازای بخشیدن مالی به او، رضایت مرد را برای طلاق جلب می کند. مالی که زن می بخشد، می تواند تمام یا قسمتی از مهریه اش باشد یا مالی غیر از مهریه. ماده ۱۱۴۶ قانون مدنی طلاق خلع را اینگونه تعریف می کند: «طلاق خلع آن است که زن به واسطه کراهتی که از شوهر خود دارد در مقابل مالی که به شوهر می دهد طلاق بگیرد اعم از اینکه مال مزبور عین مهر یا معادل آن و یا بیشتر و یا کمتر از مهر باشد.»
• طلاق مبارات: این طلاق زمانی اتفاق می افتد که کراهت بین هر دو زوجین وجود داشته باشد (یعنی زن و مرد هر دو از یکدیگر بیزار باشند). در این حالت نیز زن مالی (که معمولاً مهریه یا بخشی از آن است و نباید بیشتر از مهریه باشد) را به مرد می بخشد تا او را به طلاق راضی کند. ماده ۱۱۴۷ قانون مدنی می گوید: «طلاق مبارات آن است که کراهت از طرفین باشد ولی در این صورت عوض باید زائد بر مهر نباشد.»

در هر دو نوع طلاق خلع و مبارات، از آنجا که زن با اراده و اختیار خود مهریه یا بخشی از آن را می بخشد، دیگر نمی تواند آن بخش از مهریه را مطالبه کند. با این حال، باید توجه داشت که طلاق خلع و مبارات در ایام عده (مدت زمانی که زن پس از طلاق اجازه ازدواج ندارد) از نوع بائن هستند، اما زن می تواند در ایام عده از بذل (بخشیدن) مهریه خود رجوع کند. در صورت رجوع زن از بذل، طلاق از نوع بائن به رجعی تبدیل شده و مرد نیز حق رجوع به زن را پیدا می کند.

۳. بخشیدن (ابراء ذمه) یا هبه مهریه توسط زن

زن، به عنوان مالک مهریه، می تواند با اراده آزاد خود، تمام یا قسمتی از مهریه را به شوهرش ببخشد. این بخشش به دو صورت حقوقی ممکن است انجام شود:

• ابراء ذمه: در ابراء، زن طلب خود (مهریه) را ساقط می کند و به این ترتیب، تکلیف مرد برای پرداخت مهریه از بین می رود. ابراء یک عمل حقوقی غیرقابل رجوع است؛ یعنی پس از ابراء، زن دیگر نمی تواند از بخشش خود پشیمان شده و مهریه را مطالبه کند. این عمل معمولاً با عبارت ابراء ذمه همسر خود را از بابت مهریه کردم یا مشابه آن صورت می گیرد و بهتر است به صورت رسمی و با تنظیم سند انجام شود تا از بروز اختلافات آتی جلوگیری شود.
• هبه: هبه به معنای بخشیدن مال به دیگری است. اگر زن مهریه خود را به صورت هبه به شوهرش ببخشد، این بخشش از نوع عقود جایز است. در هبه، زن می تواند (در صورت وجود شرایط قانونی) از بخشش خود رجوع کرده و مهریه را بازپس گیرد، مگر اینکه هبه از نوع لازم باشد یا شرایطی وجود داشته باشد که رجوع از هبه را منتفی کند (مثلاً مال هبه شده تلف شده باشد). برای جلوگیری از هرگونه ابهام، توصیه می شود هرگونه بخشش مهریه به صورت رسمی و با توضیحات کامل در دفاتر اسناد رسمی ثبت شود.

در هر دو صورت، چه ابراء و چه هبه، اگر به درستی و با رعایت تشریفات قانونی انجام شود، مرد از پرداخت مهریه (یا بخش بخشیده شده) معاف خواهد شد و زن نیز دیگر نمی تواند آن را مطالبه کند.

رفع ابهامات و باورهای غلط رایج درباره عدم تعلق مهریه

در جامعه ما، باورهای غلط و رایجی در خصوص مهریه وجود دارد که می تواند موجب سردرگمی و تصمیمات نادرست شود. در این بخش، به بررسی و رفع سه ابهام مهم می پردازیم:

۱. آیا خیانت زن باعث عدم تعلق مهریه می شود؟ (پاسخ قاطع: خیر)

یکی از شایع ترین باورهای غلط این است که اگر زن مرتکب خیانت یا روابط نامشروع شود، حق دریافت مهریه خود را از دست می دهد. این باور کاملاً اشتباه است. مهریه، یک حق مالی مستقل است که به محض جاری شدن عقد نکاح برای زن ایجاد می شود و مالکیت آن از همان لحظه برای او محقق می گردد. این حق مالی، به مسائل اخلاقی، رفتاری یا حتی ارتکاب جرم توسط زن (مانند خیانت یا رابطه نامشروع) ارتباطی ندارد و تاثیری بر آن نمی گذارد.

بنابراین، حتی اگر اثبات شود که زن مرتکب خیانت شده است، این مسئله ممکن است دارای تبعات کیفری و مجازات قانونی برای او باشد و می تواند در برخی دعاوی خانوادگی (مانند حق طلاق مرد یا حضانت فرزند) تأثیرگذار باشد، اما به هیچ عنوان باعث نمی شود که حق مهریه او ساقط شود یا مرد از پرداخت آن معاف گردد. مهریه همچنان به زن تعلق می گیرد و او حق مطالبه آن را دارد.

۲. آیا عدم تمکین زن باعث عدم تعلق مهریه می شود؟ (پاسخ قاطع: خیر)

یکی دیگر از باورهای نادرست، مرتبط دانستن عدم تمکین زن با عدم استحقاق مهریه است. این در حالی است که عدم تمکین (نشوز) زن تنها بر روی نفقه او تأثیر می گذارد و هیچ ارتباطی با مهریه ندارد.

برای روشن شدن این موضوع، باید تفاوت نفقه و مهریه را به خوبی درک کرد:

• مهریه: حق مالی است که به محض عقد نکاح برای زن ایجاد می شود و مالکیت آن ثابت است.
• نفقه: حق مالی است که به صورت مستمر و ماهیانه به زن تعلق می گیرد تا نیازهای زندگی او را تأمین کند. شرط استحقاق نفقه، تمکین زن از همسرش است.

بنابراین، اگر زن بدون دلیل موجه از تمکین عام (سکونت در منزل مشترک و انجام وظایف زناشویی) یا تمکین خاص (برقراری رابطه زناشویی) خودداری کند، ناشزه محسوب شده و نفقه به او تعلق نخواهد گرفت. اما این عدم تمکین به هیچ وجه باعث از بین رفتن حق مهریه زن نمی شود و او همچنان می تواند تمام مهریه خود را مطالبه کند. دادگاه تنها حکم به عدم پرداخت نفقه صادر خواهد کرد.

۳. آیا انتقال صوری اموال توسط مرد، مانع پرداخت مهریه است؟ (پاسخ قاطع: خیر)

گاهی اوقات برای فرار از پرداخت مهریه، برخی مردان به انتقال صوری اموال خود به نام دیگران (مانند بستگان یا دوستان) اقدام می کنند تا در ظاهر، مالی برای پرداخت مهریه نداشته باشند. این اقدام، یک معامله صوری به قصد فرار از دین محسوب می شود و از نظر قانونی باطل و غیرقانونی است.

در چنین مواردی، زن می تواند با اثبات صوری بودن این معاملات و قصد مرد برای فرار از پرداخت مهریه، ابطال آن ها را از دادگاه تقاضا کند. دادگاه پس از بررسی اسناد و مدارک و شهادت شهود، در صورت احراز صوری بودن معامله، حکم به ابطال آن می دهد و به این ترتیب، آن اموال مجدداً به دارایی های مرد بازگردانده می شوند و می توان از طریق آن ها مهریه زن را وصول کرد. بنابراین، انتقال صوری اموال نه تنها مانع پرداخت مهریه نیست، بلکه می تواند مشکلات حقوقی بیشتری را برای مرد ایجاد کند.

مهریه حق مالی مستقلی است که به محض عقد ایجاد می شود و خیانت یا عدم تمکین زن تاثیری بر آن ندارد. انتقال صوری اموال نیز برای فرار از پرداخت مهریه، غیرقانونی و قابل ابطال است.

تفاوت مهرالمسمی، مهرالمثل و مهرالمتعه

در مباحث حقوقی مربوط به مهریه، سه اصطلاح مهرالمسمی، مهرالمثل و مهرالمتعه کاربرد فراوانی دارند که هر یک در شرایط خاصی مطرح می شوند و تفاوت های بنیادینی با یکدیگر دارند. درک این تفاوت ها برای آگاهی کامل از حقوق و تعهدات مالی در ازدواج بسیار مهم است.

عنوان	تعریف	زمان تعیین	مبنا و معیار	لزوم رضایت طرفین	شرایط استحقاق
مهرالمسمی	مهریه ای که مقدار آن در زمان عقد با توافق کامل و صریح طرفین (زن و مرد) مشخص می شود و در سند ازدواج ثبت می گردد.	هنگام عقد نکاح	توافق کامل و اراده آزاد زن و مرد، بدون دخالت قانون در تعیین میزان	بله، کاملاً بر مبنای رضایت طرفین است.	پس از عقد به طور کامل به مالکیت زن درمی آید؛ اما اگر طلاق قبل از نزدیکی باشد، نصف آن تعلق می گیرد.
مهرالمثل	مهریه ای که در صورت عدم تعیین مهرالمسمی در عقد دائم، و وقوع نزدیکی، بر اساس شأن و جایگاه اجتماعی زن تعیین می شود.	پس از عقد و وقوع نزدیکی (یا در برخی موارد بطلان عقد با جهل زن به بطلان).	موقعیت خانوادگی، سن، تحصیلات، زیبایی، وضعیت مالی، عرف جامعه و جایگاه مرد (هم شأن با زنان مشابه).	خیر، توسط کارشناس و حکم دادگاه تعیین می شود.	فقط در صورت وقوع نزدیکی (یا بطلان عقد با جهل زن و وقوع نزدیکی).
مهرالمتعه	مبلغی که مرد هنگام طلاق، به زنی که مهریه برای او تعیین نشده و نزدیکی نیز صورت نگرفته، می پردازد.	هنگام طلاق (در صورت نبود مهرالمسمی و نزدیکی).	توانایی مالی مرد (غنا و فقر) و به نوعی جبران خلأ عدم تعیین مهریه.	خیر، توسط دادگاه تعیین می شود.	طلاق از سوی مرد، قبل از نزدیکی و در حالتی که مهرالمسمی تعیین نشده باشد.

این تفاوت ها نشان می دهند که قانونگذار در هر حالت خاص، با توجه به شرایط و اتفاقات رخ داده، راه حل حقوقی متفاوتی برای تأمین حقوق مالی زن در نظر گرفته است.

نتیجه گیری و توصیه های حقوقی

مهریه، ستون فقرات حقوق مالی زن در عقد نکاح است که از لحظه جاری شدن صیغه عقد، به مالکیت او درمی آید. با این حال، درک این نکته که این حق مطلق نیست و در موارد خاصی ممکن است تمام یا بخشی از آن به زن تعلق نگیرد، از اهمیت ویژه ای برخوردار است. همانطور که بررسی شد، مواردی نظیر بطلان عقد نکاح و عدم وقوع نزدیکی، فوت یکی از زوجین قبل از تعیین مهریه و نزدیکی، فسخ نکاح پیش از نزدیکی (به جز عنن)، و عدم تعیین مهریه در عقد دائم و عدم نزدیکی، می توانند منجر به عدم تعلق کامل مهریه شوند.

همچنین، شرایطی مانند طلاق قبل از نزدیکی که منجر به نصف شدن مهریه می شود، یا بذل مهریه توسط زن در طلاق های خلع و مبارات و بخشش مهریه (ابراء یا هبه)، از مواردی هستند که مهریه را به صورت جزئی کاهش می دهند یا حق دریافت آن را از بین می برند. نکته بسیار مهمی که باید همواره در نظر داشت، رفع ابهامات و باورهای غلط است. خیانت زن، عدم تمکین او و انتقال صوری اموال توسط مرد، به هیچ وجه باعث از بین رفتن حق مهریه نمی شوند و قانون مسیرهای روشنی برای مقابله با این باورهای نادرست و احقاق حق مهریه زن پیش بینی کرده است.

پیچیدگی قوانین خانواده و تعدد شرایط حقوقی در پرونده های مهریه، ضرورت مشاوره حقوقی متخصص و به روز را دوچندان می کند. اتکا به اطلاعات ناقص یا باورهای غلط رایج در جامعه، می تواند پیامدهای جبران ناپذیری برای هر دو طرف ازدواج داشته باشد. توصیه می شود که زوجین، هم قبل از ازدواج و هم در طول زندگی مشترک، آگاهی کامل از حقوق و تکالیف خود را کسب کنند و در صورت بروز هرگونه ابهام یا اختلاف، با وکلای مجرب در حوزه حقوق خانواده مشورت نمایند. این اقدام نه تنها از بروز مشکلات حقوقی بزرگتر جلوگیری می کند، بلکه مسیر رسیدن به راه حل های عادلانه و قانونی را هموار می سازد.

سوالات متداول

در صورت عدم تعیین مهریه و طلاق بدون نزدیکی، آیا زن می تواند بابت مدت عقد، مبلغی دریافت کند؟

خیر، اگر مهریه در عقد تعیین نشده باشد و نزدیکی نیز صورت نگرفته باشد، زن حق دریافت هیچ مبلغی تحت عنوان مهریه را ندارد. در این شرایط تنها اگر طلاق از جانب مرد باشد، مهرالمتعه به او تعلق می گیرد.

آیا مرد می تواند مهریه را در صورت اثبات سوء رفتار زن (غیر از موارد قانونی) ندهد؟

خیر، سوء رفتار زن (مانند بدرفتاری یا خیانت) به خودی خود باعث ساقط شدن حق مهریه نمی شود. مهریه یک حق مالی است که به محض عقد به زن تعلق می گیرد و مسائل اخلاقی بر آن بی تتأثیر است، مگر اینکه در موارد بسیار خاص و نادر، قانونگذار صراحتاً چنین ارتباطی را برقرار کرده باشد که در خصوص سوء رفتار عام چنین قانونی وجود ندارد.

اگر مردی به دلیل اعتیاد همسرش با او رابطه جنسی برقرار نکند، زن می تواند مهریه خود را مطالبه کند؟

بله، مهریه حق زن است و عدم برقراری رابطه جنسی توسط مرد (حتی به دلیل اعتیاد همسرش) باعث از بین رفتن حق مهریه نمی شود. موارد عدم تعلق یا کاهش مهریه محدود به آنچه در قانون مدنی ذکر شده است.

آیا مهریه در طلاق توافقی هم باید پرداخت شود؟

در طلاق توافقی، زن و مرد با یکدیگر بر سر تمامی مسائل مالی و غیرمالی (از جمله مهریه) به توافق می رسند. در این حالت، زن می تواند تمام، بخشی یا هیچ مهریه ای را مطالبه نکند و مرد نیز می تواند پرداخت آن را به صورت اقساطی یا یکجا بپذیرد. توافق طرفین در این نوع طلاق، ملاک عمل قرار می گیرد.

در صورت فسخ نکاح به دلیل عنن (ناتوانی جنسی مرد)، چقدر مهریه به زن تعلق می گیرد؟

اگر نکاح به دلیل عنن (ناتوانی جنسی مرد) فسخ شود، حتی اگر نزدیکی هم صورت نگرفته باشد، زن مستحق دریافت نصف مهریه خواهد بود.