چرا اجرام در فضا سرگردان می شوند؟

اجرام بین ستاره ای سرگردان بار دیگر مورد توجه دانشمندان فضایی قرار گرفته اند.

به گزارش خبرگزاری علم و فناوری مولیکس به نقل از پاپیولار ساینس، در سال 2017، یک جرم عجیب به نام اومواموآ (Oumuamua) در حال عبور از منظومه شمسی مشاهده شد که 24 میلیون سال نوری با خورشید فاصله داشت و دانشمندان را به این باور رساند که اجرام بین ستاره ای از این دست در منظومه شمسی ما رایج هستند و تنها در مدار نپتون حدود 10 هزار جرم بین ستاره ای به اندازه اومواموآ وجود دارد

یافتن اطلاعات بیشتر در مورد این اجرام می تواند به ما کمک کند تا بفهمیم آنها از کجا آمده اند و چگونه در کهکشان سرگردان می شوند. همچنین می تواند به ما کمک کند تا به بینشی درباره سیستم های سیاره ای برسیم.

با این حال، محققان باید تعداد بیشتری از آنها را بیابند. دانشمندان قرن هاست که احتمال وجود اجرام بین ستاره ای را بررسی کرده اند و در ابتدا انتظار داشتند که بیشتر مداخله گر های ستاره های بیرونی از مواد یخی باشند.

دانشمندان بر این باورند که اجرام بین ستاره ای به دلیل کشش گرانشی یک سیاره غول پیکر یا گرانش یک ستاره در حال عبور از قسمت بیرونی منظومه های سیاره ای به بیرون پرتاب می شوند. نزدیک شدن سیارات به یکدیگر در منظومه های سیاره ای نیز می تواند اجسام را به بیرون پرتاب کند. 
از سوی دیگر، اومواموآ هیچ گونه فعالیت گازی یا خروج گرد و غبار نداشت که غیرمنتظره بود. این احتمال وجود دارد که اوموآموا در هنگام مرگ ستاره اش به بیرون پرتاب شده باشد.

ستاره شناسان تخمین می زنند که تعداد اجرام بین ستاره ای در کهکشان راه شیری بیشتر از ستارگان قابل مشاهده است. یافتن تعداد بیشتری از آنها راه جدیدی برای بررسی اسرار کیهان ارایه می دهد. آنها امیدوارند که کاتالوگی از اجرام بین ستاره ای مشابه فهرست سیارات فراخورشیدی بسازند که از زمان اولین کشف در سال 1992 به بیش از 5500 مورد افزایش یافته است.