ستارگانی که به سرعت لاغر می شوند
منجمان برای نخستین بار موفق به شناسایی بادهای ستاره ای شدند که از سه ستاره خورشیدمانند می وزد.
به گزارش خبرگزاری علم و فناوری مولیکس به نقل از اسپیس، اخترشناسان برای اولین بار بادهای ستاره ای که از سه ستاره خورشیدمانند می وزد، شناسایی کردند. این رصد به تعیین سرعت از دست دادن جرم این ستارگان از طریق بادهای ستاره ای کمک کرد.
این تیم تحقیقاتی با مشاهده پرتوهای ایکس ساطع شده از حباب پلاسمای داغ به نام «اخترکره» که منظومه های ستاره ای را احاطه کرده است، به این اطلاعات دست یافتند. اخترکره ها مشابه هلیوسفری هستند که منظومه شمسی را احاطه کرده است.
بادهای ستاره ای می توانند فرآیندهایی را ایجاد کنند که اتمسفر سیاراتی که به دور ستارگانی که بادها از آن می وزد، تبخیر کرده و پتانسیل آن سیارات را برای میزبانی از حیات کاهش دهند.
سرعت فرار اتمسفرهای سیارات آهسته است، اما این فرایند می تواند در طول میلیون ها سال، دنیایی مانند زمین را به یک سیاره ای خشک، بدون جو و مرده تبدیل کند. مشاهدات جدید می تواند به دانشمندان کمک کند تا بفهمند سیارات چگونه در اطراف ستاره هایی مانند خورشید تکامل می یابند، و همچنین می تواند در شناسایی سیاراتی که پتانسیل بیشتری برای میزبانی از حیات دارند کمک کند.
علیرغم اهمیت بادهای ستاره ای در تکامل یک منظومه دارای سیاره ، اندازه گیری بادهای ستاره های شبیه به خورشید بسیار دشوار است.
کریستینا کیسلیاکوا، سرپرست تحقیقات و اخترفیزیکدان دانشگاه وین گفت: در منظومه شمسی، تبادل بار بادهای خورشیدی بین سیارات، دنباله دارها و هلیوسفر مشاهده شده است و یک آزمایشگاه طبیعی برای مطالعه بادهای خورشیدی است. مشاهده این فرایند از ستاره های دور به دلیل ضعیف بودن سیگنال آ ن ها بسیار دشوارتر است.
کیسلیاکووا اضافه کرد که فاصله زیاد تا این ستاره ها، تفکیک سیگنال های پرتو ایکس منتشر شده توسط اخترکره را از گسیل های پرتو ایکس ستاره، بسیار دشوار می کند.
با این حال پس از رصد این منظومه های ستاره ای با تلسکوپ فضایی پرتو ایکس نیوتن، این تیم الگوریتم جدیدی برای تفکیک سهم ستاره ها واخترکره ها در انتشار پرتو ایکس ایجاد کرد.
بنابراین محققان توانستند تبادل بار بین یون های اکسیژن در بادهای ستاره ای و اتم های خنثی در محیط بین ستاره ای این سه ستاره را شناسایی کنند.
این تیم مشخص کرد که ستاره 70 مارافسای – در فاصله 16.6 سال نوری از زمین- با سرعتی حدود 67 برابر خورشید و اپسیلون نهر – فاصله از زمین:10.5 سال نوری- حدود 16 برابر سریعتر از خورشید جرم خود را از دست می دهند. ستاره 61 ماکیان- فاصله از زمین:11.4 سال نوری- کم ترین سرعت جرم را داراست؛ البته این سرعت کاهش جرم هنوز 10 برابر سریع تر از کاهش جرم ستاره ماست. بنابراین، بادهای ستاره ای این ستارگان که سیاره هایشان را نابود و اخترکره هایشان را متورم می کند، بسیار قوی تر از بادهایی هستند که از خورشید گسیل می شود؛ شاید به دلیل که این سه ستاره فعالیت مغناطیسی بسیار قوی تری نسبت به خورشید دارند.
در طول سه دهه، تلاش های بسیاری برای اثبات وجود باد در اطراف ستارگان خورشیدمانند و اندازه گیری قدرت آن ها صورت گرفته است، اما تاکنون شواهد غیرمستقیم بر اساس تاثیرات ثانویه بادها بر ستاره یا محیط آن به وجود چنین بادهایی بدست آمده بود.
نتایج جدید مبتنی بر اشعه ایکس، راه را برای یافتن و حتی تصویربرداری مستقیم از این بادها و مطالعه برهمکنش آن ها با سیارات اطراف هموار می کند.
تحقیقات این تیم در مجله Nature Astronomy منتشر شد. ترجمه از مریم فخیمی
آیا شما به دنبال کسب اطلاعات بیشتر در مورد "ستارگانی که به سرعت لاغر می شوند" هستید؟ با کلیک بر روی ورزشی، آیا به دنبال موضوعات مشابهی هستید؟ برای کشف محتواهای بیشتر، از منوی جستجو استفاده کنید. همچنین، ممکن است در این دسته بندی، سریال ها، فیلم ها، کتاب ها و مقالات مفیدی نیز برای شما قرار داشته باشند. بنابراین، همین حالا برای کشف دنیای جذاب و گسترده ی محتواهای مرتبط با "ستارگانی که به سرعت لاغر می شوند"، کلیک کنید.