۱۳ بازیگر و کارگردان که در سریال‌های تلویزیون موفقیت و شکست را تجربه کردند/ کامیابی و شکست سریالی!

به گزارش خبرگزاری مولیکس، وضعیت سریال‌های تلویزیون در سال ۱۴۰۳ خوب و راضی‌کننده نبود. مجموعه‌های کمدی حسابی مخاطبان را ناامید کردند و حتی برندهایی مانند «نون خ ۵» و «زیرخاکی ۴» نیز توقعات را برآورده نکردند.

برا ساس گزارش روزنامه خراسان؛ از میان مجموعه‌های غیرکمدی «سرزمین مادری ۳» که نیمه دهه ۹۰ تولید شده، سریال دفاع مقدسی «تانک‌خورها»، «آقای قاضی؛ شعبه ۱۲۱»، «رخنه»، «مهیار عیار» و «سوجان» کیفیت خوبی داشتند، مجموعه‌هایی مانند «هشت پا» و «فریبا» نیز قابل قبول بودند، در مجموع سهم سریال‌های ضعیف بیشتر است. مجموعه‌های موفق، فرصت خوبی را برای درخشش بازیگران‌شان فراهم کردند و بعضی چهره‌های خوش‌سابقه با حضور در یک سریال ضعیف یا عملکرد ناموفق خود، به فهرست ناکام‌های امسال راه پیدا کردند.

«آقای قاضی» محبوب

مسیر کامیابی بهزاد خلج از سریال «آقای قاضی» شروع شد و امسال نیز با فصل دوم این مجموعه ادامه پیدا کرد. خلج با نقش قاضی پاکدست، عادل و مقتدر این سریال به شهرت رسید و محبوب شد. «آقای قاضی» نیز در هر دو فصل، به عنوان مجموعه‌ای با رویکرد آموزش در حوزه مسائل قضایی، اما با موضوعات به‌روز و کاربردی با استقبال مواجه شد. سهم بهزاد خلج در موفقیت این مجموعه بالاست. او شخصیتی ملموس و همراهی‌برانگیز را از قاضی قصه ارائه داد و انتخاب هوشمندانه‌ای برای این نقش بوده است.
حضور متفاوت بازیگر نقش‌های منفی
نادر فلاح بیشتر به واسطه نقش‌های منفی‌اش به یاد آورده می‌شود و کفه چنین نقش‌هایی در کارنامه او سنگین‌تر است، اما این بازیگر امسال، با نقش یک مامور امنیتی در سریال «رخنه» ساخته علی غفاری دیده شد و حضور متفاوتی در این مجموعه داشت. فلاح نقش اصلی قصه را برعهده داشت و اتفاقات حول محور کاراکتر او روایت می‌شد، بنابراین کیفیت عملکرد این بازیگر تاثیر مهمی در سریال داشت. از طرفی «رخنه» هم با موضوع پیشرفت‌های موشکی ایران، قصه ملتهب و پرهیجانی داشت.

ماموریت موفقیت‌آمیز آرش مجیدی

یکی از بهترین بازیگران تلویزیون در سال ۱۴۰۳، آرش مجیدی است. او امسال دو مجموعه «سرزمین مادری ۳» و «تانک‌خورها» را از شبکه سه روی آنتن داشت و هر دو سریال جزو آثار خوب کارنامه او هستند. مجیدی در «سرزمین مادری ۳» از یک چالش بزرگ عبور کرد. او در نقش «رهی» جایگزین شهاب حسینی شده بود، اما به خوبی توانست ویژگی‌های شخصیتی «رهی» را که در فصول قبل دیده بودیم، در بازی خود به نمایش بگذارد و مخاطب در کنار شهاب حسینی، او را نیز در نقش «رهی» بپذیرد. شخصیت لوتی‌منش و وطن‌دوست «هاشم مالکی» در «تانک‌خورها» نیز کاراکتر جذابی بود که با نقش شخصیت‌های آرام و درونگرای مجیدی تفاوت داشت. آرش مجیدی هم با بازی خوب خود در این سریال درخشید. «تانک‌خورها» از زاویه متفاوتی به فداکاری رزمندگان در جبهه پرداخت و نقش آنان در تعمیر و آمادگی تانک‌ها را به خوبی به تصویر کشید.

شهرت شبنم با «طوبی»

سریال «طوبی» ساخته سعید سلطانی جزو مجموعه‌های موفق امسال نیست، اما شبنم قربانی به عنوان بازیگر اصلی سریال کارش را به خوبی انجام داد و نزد مخاطبان تلویزیون به واسطه این نقش شناخته می‌شود. قصه سریال با محوریت شخصیت «طوبی»، در مقاطع زمانی مختلف از دهه ۵۰ تا ۸۰ روایت می‌شد و شاهد جوانی، میان‎سالی و کهن‎سالی «طوبی» بودیم. شبنم قربانی به خوبی فراز و فرود شخصیت «طوبی» را در زندگی پر رنج او، به تصویر کشید. «طوبی» دیده شد، اما دوز بالای غم و مصیبت، اتفاقات غیرمنطقی، تعداد قسمت‌های طولانی آن و قصه کشدار سریال مورد انتقاد قرار گرفت.
ارمغان «سوجان» برای غزاله اکرمی
سریال «سوجان» ساخته حسین تبریزی با حال و هوای «پس از باران» آغاز شد، اما خیلی زود مسیرش را از این مجموعه ماندگار جدا و هویت مستقل خود را پیدا کرد. غزاله اکرمی یکی از نقش‌های اصلی سریال نیز در نقش «سوجان» بازی خوبی داشت. این بازیگر نیز از مقایسه «سوجان» و «پس از باران» در امان نبود و با مرجان محتشم مقایسه شد، اما طولی نکشید که او هم توانست به عنوان یک بازیگر مستقل مورد ارزیابی قرار بگیرد. غزاله اکرمی با بازی گرم و تاثیرگذار خود، مورد توجه قرار گرفت. فعلا «سوجان» جدی‌ترین و مهم‌ترین تجربه او به حساب می‌آید.

بازگشت ناموفق ابوالقاسم طالبی

ابوالقاسم طالبی ۱۰ سال پس از سریال «به کجا چنین شتابان»، سال ۹۸ به تلویزیون بازگشت تا مجموعه «هفت سر اژدها» را با موضوع فساد اقتصادی و مبارزه با آقازاده‌های فاسد تولید کند. ساخت این مجموعه با وقفه‌هایی مواجه شد و در نهایت این مجموعه نوروز ۱۴۰۳ به آنتن رسید. «هفت سر اژدها» گرچه حاشیه‌های فراوانی داشت و سروصدایی به پا کرد، اما کیفیت سریال و روایت آن مورد انتقاد بود. قصه سیاسی این مجموعه فاقد جذابیت‌های کافی برای پیگیری داستان توسط مخاطب بود، روایت پیچیده آن نیز تماشاگر را سردرگم می‌کرد. زندگی آقازاده‌های فاسد، ادبیات آن‌ها و به طور کلی تصویر سریال از آن نیز نمایشی بود. در نتیجه طالبی نتوانست غیبت طولانی خود در سریال‌سازی را با موفقیت جبران کند.

تجربه شکست‌ در ژانر ماورایی

مسعود ده‌نمکی سال ۱۴۰۲ مجموعه «رستگاری» را با موضوع حق‌الناس، عقوبت ضایع کردن حق مردم و مرگ‌آگاهی، جلوی دوربین برد. این مجموعه فضایی ماورایی داشت و عالم برزخ، آتش جهنم و ارواح مردگان در آن به تصویر کشیده شد و در نهایت شاهد اثری شعاری و غیرقابل باور بودیم. هرچند که «رستگاری» به موضوعات مهمی می‌پرداخت و مفاهیم ارزشمندی داشت، اما سریال در انتقال پیام‌های خود موفق نبود و هرگز با نمونه‌های خوب ژانر ماورایی قابل مقایسه نبود، به این ترتیب بلافاصله پس از کمدی «آزادی مشروط»، اثر ناموفق دیگری به کارنامه تلویزیونی ده‌نمکی اضافه شد.

ناکامی دور از انتظار

سعید آقاخانی با سریال «نون خ» بازگشت قدرتمندی به سریال‌سازی داشت و یکی از برندهای تلویزیون را به نام خود ثبت کرد، اما او در فصل چهارم و پنجم «نون خ» موفق نشد کیفیت اولیه سریال را حفظ کند. «نون خ ۵» نسبت به فصل شکست‌خورده چهار، کیفیت بهتری داشت، اما این فصل در مقایسه با برند «نون خ» ضعیف و مورد انتقاد بود. تولید فصل پنج در فضای جاده‌ای متنوع و جذاب بود، اما قصه کم‌ماجرا، کمرنگ بودن بعضی شخصیت‌های محبوب قصه و در عوض حضور پررنگ شخصیت‌های فرعی، از ایرادهای مهم «نون خ ۵» بودند.

در حسرت تکرار موفقیت «زیرخاکی»

پژمان جمشیدی نیز موقعیتی مشابه سعید آقاخانی دارد. سریال «زیرخاکی» و نقش «فریبرز باغ‌بیشه» به نقاط عطفی در کارنامه جمشیدی تبدیل شدند، اما فارغ از این موضوع فصل چهارم موفقیتی نصیب جمشیدی و سازندگان «زیرخاکی» نکرد. الگوی تکراری قصه در این فصل، همچنین ویژگی‌ها و رفتارهای تکراری «فریبرز» باعث شد این فصل نسبت به فصول قبلی انتظارات را برآورده نکند. «زیرخاکی ۴» در مقایسه با کمدی‌های ضعیف امسال قابل قبول بود، اما پس از سه فصل توقعات از فصل چهارم بالا بود.

بی‌نمکی زوج کمدی خوش‌سابقه

هومن برق‌نورد و امیرحسین رستمی امسال سریال کمدی «دربندون» ساخته حسن لفافیان را روی آنتن داشتند و در قالب زوج کمدی دیده شدند. این دو بازیگر جزو چهره‌های خوش‌سابقه کمدی هستند و پیشتر در سریال «دودکش» نیز با یکدیگر همبازی بوده‌اند و همکاری موفقی داشته‌اند، اما حضور آن‌ها در «دربندون»، به تجربه خوب دیگری تبدیل نشد. «دربندون» فاقد موقعیت‌های کمدی جذاب و بامزه بود و این دو بازیگر نیز فرصت چندانی برای طنازی نداشتند.

فرصت‌سوزی متین ستوده

متین ستوده امسال با سریال تاریخی «مهیار عیار» در تلویزیون دیده شد. او با ایفای یکی از نقش‌های اصلی این مجموعه، فرصت بازی در یک نقش و اثر تاریخی را به دست آورده بود، اما آن طور که باید نتوانست از این فرصت به نفع خود بهره ببرد. متین ستوده در این سریال نقش زنی با اصل و نسب را ایفا کرد که به راهزن توبه‌کرده قصه یعنی «مهیار عیار» علاقه‎مند می‌شد. این بازیگر نتوانست شخصیت زنی آرام و باوقار را خلق کند. متین ستوده در نقش این زن بازی سردی داشت و در انتقال احساسات شخصیت خود موفق نبود. ابتدا قرار بود نقش «خاتون» را الیکا عبدالرزاقی ایفا کند، اما به دلیل مشغولیت او، نقش به متین ستوده سپرده شد و اتفاقی در کارنامه تلویزیونی او رقم نزد.

پای ثابت تلویزیون

پژمان بازغی در سال ۱۴۰۳ جزو چهره‌های پرکار و تکراری تلویزیون بود. او خرداد و تیرماه برنامه گفت‌وگومحور «با انرژی» را از شبکه نسیم روی آنتن داشت، سپس اواخر مرداد با سریال پلیسی «غریبه» ساخته سروش محمدزاده به شبکه سه آمد و از نیمه شهریور تا اوایل اسفندماه نیز به عنوان مهمان ثابت، برنامه «عمارت» را روی آنتن داشت. «با انرژی» با محوریت استفاده بهینه از انرژی یک برنامه گفت‌وگومحور معمولی بود که اجرایش برای بازغی چالش مهمی به همراه نداشت و چندان دیده نشد. سریال «غریبه» نیز فاقد یک قصه معمایی، پرکشش و جذاب بود و عملکرد پژمان بازغی در نقش پلیس قصه نیز جزو بازی‌های خوب او نبود. برنامه «عمارت» با محوریت شعبده‌بازی سرگرم‌کننده بود، اما چهره اصلی و موثر آن سعید فتحی روشن است، بنابراین «عمارت» برای بازغی به عنوان یکی از مهمانان ثابت دستاوردی نداشت. پژمان بازغی ۲۱ اسفندماه نیز مهمان برنامه «شب خوش» بود تا آنتن در آخرین روزهای سال هم از حضور او خالی نماند!

۲۴۴۵۷