وکیل معاضدتی یعنی چه

وکیل معاضدتی وکیلی است که به افراد فاقد توان مالی، در دعاوی حقوقی یاری می رساند تا حق دفاع آن ها تضمین شود. این نهاد حقوقی، راهکاری برای دسترسی همگان به عدالت، فارغ از وضعیت مالی، فراهم می آورد و نقش حیاتی در تحقق برابری در برابر قانون ایفا می کند. این سیستم به افراد کمک می کند تا در پیچ وخم های دادرسی تنها نمانند و بتوانند از حقوق خود با حمایت متخصصان حقوقی دفاع کنند.

دسترسی به عدالت و حق دفاع برای هر شهروندی، اساسی ترین حقوق محسوب می شود. اما واقعیت این است که در بسیاری از مواقع، هزینه های سنگین وکالت مانعی بزرگ برای افراد کم بضاعت است تا بتوانند از این حق خود به نحو شایسته ای بهره مند شوند. تصور کنید درگیر یک پرونده حقوقی حساس شده اید که آینده شما و خانواده تان به آن گره خورده است، اما توانایی مالی برای استخدام وکیل خصوصی را ندارید. در چنین شرایطی، ناامیدی و سردرگمی می تواند طاقت فرسا باشد. اینجا است که مفهوم وکیل معاضدتی به عنوان یک چراغ امید، وارد صحنه می شود. این نهاد حقوقی، پلی میان نیازهای حقوقی شهروندان و دشواری های مالی آن ها ایجاد می کند و اطمینان می دهد که هیچ کس به دلیل فقر، از دایره عدالت خارج نخواهد شد. در این مقاله، به کاوش عمیق در این مفهوم می پردازیم و تمامی ابعاد آن، از تعریف و شرایط درخواست گرفته تا تفاوت های کلیدی آن با وکیل تسخیری را روشن می کنیم.

وکیل معاضدتی: تعریفی از یاری رسان عدالت

وکیل معاضدتی، در زبان حقوقی ما، نمادی از حمایت و همدلی است. کلمه معاضدت به معنای یاری کردن، کمک رساندن و پشتیبانی کردن است و به خوبی ذات این نوع وکالت را بازتاب می دهد. این وکیل، نه تنها یک نماینده قانونی، بلکه یک پشتیبان برای افرادی است که در مسیر پر پیچ و خم دادگاه ها، به دلیل نداشتن تمکن مالی، نیازمند دست یاری هستند.

معنای لغوی معاضدت

در فرهنگ لغت فارسی، واژه معاضدت از ریشه عضد به معنای بازو و قوت، گرفته شده و به معنای کمک و یاری است. تصور کنید در میدان نبرد قانونی، دستی قدرتمند به یاری شما می آید؛ این همان حس معاضدت است. در واقع، وکیل معاضدتی بازویی قانونی برای افرادی است که خودشان به تنهایی توانایی دفاع از حقوقشان را ندارند.

تعریف حقوقی و فلسفه وجودی وکیل معاضدتی

در نظام حقوقی ایران، وکیل معاضدتی وکیلی است که از سوی مراجع ذی صلاح مانند کانون وکلای دادگستری یا مرکز وکلای قوه قضاییه، برای اشخاصی تعیین می شود که توانایی مالی لازم برای پرداخت حق الوکاله وکیل خصوصی را ندارند. این تعریف در ماده ۲۴ قانون وکالت نیز به صراحت بیان شده است. این ماده مقرر می دارد: «کسانی که توانایی پرداخت حق الوکاله را ندارند، می توانند از کانون وکلای دادگستری تقاضای معاضدت نمایند و کانون مکلف است در صورت احراز عدم تمکن و ضرورت، وکیل معاضدتی تعیین کند.»

فلسفه اصلی وجود نهاد وکالت معاضدتی، تضمین حق دفاع برای تمامی اقشار جامعه و تحقق اصل برابری در برابر قانون است. این نهاد حقوقی باور دارد که هیچ کس نباید به دلیل فقر از دسترسی به وکیل و دفاع قانونی محروم شود.

تصور کنید که قانون، مانند یک مسابقه دوومیدانی است. همه باید بتوانند در این مسابقه شرکت کنند، حتی اگر پاهایشان خسته باشد یا امکانات ورزشی کافی نداشته باشند. وکیل معاضدتی دقیقاً مانند یک همراه و مربی است که به این افراد کمک می کند تا با وجود محدودیت ها، باز هم بتوانند در این مسابقه حقوقی حضور یافته و از حقوق خود دفاع کنند. این اصل، ریشه های عمیقی در مبانی عدالت اجتماعی و حقوق شهروندی دارد و به جامعه اطمینان می دهد که نظام قضایی از همه افراد، به ویژه آسیب پذیرترین آن ها، حمایت می کند.

شرایط درخواست وکیل معاضدتی: چه کسانی می توانند این وکیل را داشته باشند؟

برای اینکه شخصی بتواند از خدمات وکیل معاضدتی بهره مند شود، لازم است شرایط خاصی را دارا باشد. این شرایط به این دلیل وضع شده اند که خدمات ارزشمند وکالت معاضدتی به دست افراد نیازمند واقعی برسد و از سوءاستفاده های احتمالی جلوگیری شود. در واقع، این فرآیند مانند یک غربالگری دقیق عمل می کند تا یاری رسانی در جای درست خود قرار گیرد.

عدم تمکن مالی و نحوه اثبات آن

مهم ترین شرط برای درخواست وکیل معاضدتی، نداشتن توانایی مالی برای پرداخت حق الوکاله است. این بدان معناست که متقاضی باید ثابت کند که درآمد یا دارایی کافی برای استخدام وکیل خصوصی را ندارد. این اثبات معمولاً از طریق ارائه مدارکی مانند گواهی عدم کسر حق بیمه، مدارک مربوط به وضعیت شغلی و درآمد (یا بیکاری)، و شهادت شهود صورت می گیرد. گاهی اوقات، تکمیل فرم های مخصوصی که وضعیت مالی فرد را جویا می شود، نیز ضروری است. این فرآیند کمی زمان بر است، اما برای اطمینان از عدالت در ارائه خدمات معاضدتی، ضروری به نظر می رسد.

ذی نفع بودن در دعوا

متقاضی وکیل معاضدتی باید ذی نفع در پرونده باشد. این یعنی، پرونده حقوقی باید مستقیماً به حقوق و منافع او مرتبط باشد و صرفاً از روی کنجکاوی یا برای کمک به شخص ثالث نمی تواند درخواست وکیل معاضدتی دهد. به بیان دیگر، متقاضی باید خود یکی از طرفین اصلی دعوا (خواهان یا خوانده) باشد و ادعایی قانونی در پرونده داشته باشد.

مختص امور حقوقی

یکی از نکات کلیدی در خصوص وکیل معاضدتی این است که این نوع وکالت، صرفاً در دعاوی حقوقی کاربرد دارد. یعنی اگر پرونده شما ماهیت کیفری (مانند سرقت، کلاهبرداری یا ضرب و جرح) داشته باشد، نمی توانید درخواست وکیل معاضدتی کنید. برای امور کیفری، نهاد دیگری به نام وکیل تسخیری وجود دارد که در ادامه به تفصیل به آن خواهیم پرداخت. این تمایز بسیار مهم است و اغلب افراد را در مراجعه اولیه به اشتباه می اندازد.

اساس و مبنای محکم دعوا

ادعای خواهان یا دفاع خوانده باید دارای یک اساس و مبنای حقوقی محکم باشد. به این معنا که دعوایی که متقاضی مطرح می کند، نباید بی اساس یا واهی باشد. کانون وکلا یا مرکز وکلای قوه قضاییه پیش از تعیین وکیل، این موضوع را بررسی می کنند. فرض کنید فردی ادعای مالکیت ملکی را دارد اما هیچ سند یا شاهدی برای اثبات آن ندارد؛ در این صورت، درخواست وکیل معاضدتی برای چنین دعوایی احتمالاً رد خواهد شد. این شرط برای جلوگیری از هدر رفتن منابع وکیل و دستگاه قضایی در پرونده های بی نتیجه وضع شده است.

مراحل گام به گام درخواست و تعیین وکیل معاضدتی

فرآیند درخواست و تعیین وکیل معاضدتی، مراحلی مشخص و قابل پیگیری دارد. آشنایی با این مراحل به متقاضیان کمک می کند تا با آمادگی بیشتری اقدام کنند و از اتلاف وقت جلوگیری شود. این مسیر، از مراجعه به مراجع ذی صلاح آغاز شده و تا معرفی وکیل ادامه می یابد.

مرجع مراجعه: کانون وکلا یا مرکز وکلای قوه قضاییه؟

برای درخواست وکیل معاضدتی، متقاضی باید به یکی از دو مرجع اصلی مراجعه کند: کانون وکلای دادگستری (از طریق اداره معاضدت) و یا مرکز وکلای قوه قضاییه. هر یک از این مراجع، ساختار و رویه های خاص خود را برای پذیرش و بررسی درخواست ها دارند. انتخاب بین این دو معمولاً به محل زندگی متقاضی و دسترسی او به دفاتر این نهادها بستگی دارد.

مدارک مورد نیاز

آماده سازی مدارک لازم، گام مهمی در تسریع فرآیند است. به طور کلی، مدارک زیر مورد نیاز است:

• مدارک هویتی شامل شناسنامه و کارت ملی متقاضی
• اسناد و مدارک مربوط به دعوای حقوقی (مانند قراردادها، اسناد مالکیت، برگه های قضایی، دادخواست یا اظهارنامه)
• فرم درخواست تکمیل شده وکیل معاضدتی که از مراجع مربوطه دریافت می شود.
• گواهی یا مدارک اثبات عدم تمکن مالی (مانند گواهی درآمد، گواهی عدم پرداخت مالیات، یا استشهادیه محلی که وضعیت مالی فرد را تایید می کند).

توصیه می شود قبل از مراجعه، با تماس با مراجع مربوطه، لیست دقیق و به روز مدارک را جویا شوید تا از نقص پرونده جلوگیری شود.

فرآیند بررسی درخواست و تعیین وکیل

پس از ارائه درخواست و مدارک، فرآیند بررسی آغاز می شود. ابتدا، بخش مربوطه در کانون وکلا یا مرکز وکلای قوه قضاییه، مدارک مالی متقاضی را برای احراز عدم تمکن مالی مورد بررسی قرار می دهد. سپس، ماهیت دعوا و اساس و مبنای قانونی آن ارزیابی می شود تا اطمینان حاصل شود که دعوا واهی نیست. اگر تمامی شرایط احراز شود، پرونده به یک وکیل معاضدتی ارجاع داده می شود. این وکیل، که به صورت دوره ای توسط کانون یا مرکز تعیین می شود، مسئولیت پیگیری پرونده را بر عهده می گیرد.

مدت زمان تقریبی

مدت زمان پاسخگویی به درخواست و تعیین وکیل معاضدتی می تواند متفاوت باشد و به حجم پرونده ها، رویه های داخلی هر مرجع و تکمیل بودن مدارک بستگی دارد. اما معمولاً این فرآیند می تواند از چند هفته تا چند ماه به طول انجامد. صبوری در این مرحله و پیگیری مستمر، از نکات مهم برای متقاضیان است. تجربه نشان داده است که هرچه مدارک کامل تر و دقیق تر ارائه شود، سرعت رسیدگی نیز افزایش می یابد.

مسئولیت پرداخت حق الوکاله وکیل معاضدتی

یکی از نگرانی های اصلی افراد فاقد تمکن مالی، بحث حق الوکاله است. در خصوص وکیل معاضدتی، سازوکار پرداخت حق الوکاله به گونه ای طراحی شده است که بار مالی از دوش موکل برداشته شود، اما این به معنای کاملاً رایگان بودن خدمات در همه حالات نیست و استثنائاتی نیز وجود دارد.

اصل عدم پرداخت توسط موکل

در حالت کلی و در صورت احراز کامل عدم تمکن مالی موکل، وکیل معاضدتی نباید از موکل خود هیچ حق الوکاله ای دریافت کند. این اصلی اساسی است که هدف اصلی وکالت معاضدتی را محقق می سازد؛ یعنی دسترسی به خدمات حقوقی فارغ از توان مالی. وکیل معاضدتی نیز موظف به رعایت این اصل است و تخلف از آن می تواند موجب مسئولیت انتظامی وکیل شود.

استثنای پیروزی در دعاوی مالی و ماده 23 قانون وکالت

قانون در این زمینه یک استثنای مهم قائل شده است. طبق ماده ۲۳ قانون وکالت، اگر موضوع دعوا مالی باشد و موکل (فردی که وکیل معاضدتی برایش تعیین شده) در دعوا پیروز شود و مبلغ محکوم به (یعنی آنچه دادگاه به نفع او حکم داده) وصول گردد، در این حالت موکل موظف است حق الوکاله وکیل معاضدتی را از محل همان مبلغی که به دست آورده، پرداخت کند. به عنوان مثال، اگر فردی با کمک وکیل معاضدتی در دعوای مطالبه مهریه پیروز شود و مهریه اش وصول گردد، باید حق الوکاله وکیل را از آن محل بپردازد. این سازوکار، هم عدالت را رعایت می کند و هم به پایداری سیستم معاضدت کمک می کند، زیرا وکیل نیز پاداش زحمات خود را دریافت می کند.

نقش کانون وکلا و مرکز وکلای قوه قضاییه در پرداخت

در مواردی که موکل در دعوای مالی پیروز نشود، یا پرونده اساساً غیرمالی باشد (مانند دعاوی طلاق یا حضانت)، حق الوکاله وکیل معاضدتی از محل صندوق معاضدت کانون وکلا یا مرکز وکلای قوه قضاییه پرداخت می شود. این صندوق ها با هدف حمایت از وکلا و تضمین ارائه خدمات معاضدتی ایجاد شده اند. به این ترتیب، وکیل معاضدتی نیز از حق الزحمه خود محروم نمی شود و انگیزه لازم برای پیگیری پرونده ها را حفظ می کند.

وظایف و تکالیف وکیل معاضدتی

قبول وکالت معاضدتی برای وکلا، تنها یک وظیفه شغلی نیست، بلکه بخشی از مسئولیت اجتماعی و اخلاقی آن هاست. این امر تضمین می کند که سیستم قضایی همیشه پشتیبان افراد نیازمند باشد و وکیل معاضدتی نیز نقش خود را به بهترین نحو ایفا کند.

الزام به پذیرش پرونده های معاضدتی

وکلای دادگستری و اعضای مرکز وکلای قوه قضاییه، از نظر قانونی و اخلاقی، ملزم به پذیرش پرونده های معاضدتی هستند. بر اساس مقررات موجود، هر وکیل در طول سال موظف است تعداد مشخصی پرونده معاضدتی (معمولاً سه پرونده) را بپذیرد. این تکلیف، یکی از ستون های اصلی استمرار و پایداری نهاد وکالت معاضدتی است و نشان دهنده تعهد جامعه وکلا به تحقق عدالت اجتماعی است. تصور کنید هر وکیل، بخشی از زمان و تخصص خود را برای کمک به افرادی که از نظر مالی ضعیف هستند، اختصاص می دهد؛ اینگونه است که چرخ عدالت به حرکت ادامه می دهد.

پیامدهای عدم پذیرش یا اهمال

در صورتی که وکیلی بدون دلیل موجه از پذیرش پرونده معاضدتی خودداری کند، یا پس از پذیرش، در انجام وظایف خود اهمال و کوتاهی کند، ممکن است با مسئولیت انتظامی مواجه شود. این مسئولیت می تواند شامل توبیخ کتبی، تعلیق پروانه وکالت، یا حتی ابطال آن در موارد شدید باشد. این مجازات ها، به منظور حفظ اعتبار نهاد وکالت معاضدتی و اطمینان از انجام صحیح وظایف وکلا تعیین شده اند. موکل نیز حق دارد در صورت عدم رضایت از عملکرد وکیل معاضدتی، مراتب را به کانون وکلا یا مرکز وکلای قوه قضاییه اطلاع دهد.

حق درخواست وکیل جایگزین توسط موکل

پس از اینکه وکیل معاضدتی برای یک پرونده تعیین شد، موکل دیگر حق ندارد درخواست وکیل دیگری را مطرح کند، مگر در موارد استثنایی و با دلایل موجه که به تایید مراجع ذی صلاح برسد. این قانون برای جلوگیری از بی ثباتی در فرآیند وکالت و حفظ نظم اداری وضع شده است. البته، اگر وکیل معاضدتی واقعاً در انجام وظایف خود قصور کند یا مشکل جدی پیش بیاید، موکل می تواند با ارائه دلایل، تقاضای جایگزینی وکیل را مطرح کند.

تفاوت وکیل معاضدتی و وکیل تسخیری: راهنمای شفاف

مفاهیم وکیل معاضدتی و وکیل تسخیری، هر دو با هدف تضمین حق دفاع برای افراد فاقد تمکن مالی شکل گرفته اند، اما تفاوت های بنیادی و کلیدی میان آن ها وجود دارد که شناخت این تفاوت ها برای هر فردی که با مسائل حقوقی سروکار دارد، حیاتی است. این تفاوت ها عموماً در نوع دعوا، طرفین دعوا، مرجع تعیین وکیل، و نحوه پرداخت حق الوکاله خود را نشان می دهند.

ویژگی	وکیل معاضدتی	وکیل تسخیری
نوع دعوا	دعاوی حقوقی (مانند ملکی، خانوادگی، قراردادی)	دعاوی کیفری (مانند سرقت، کلاهبرداری، قتل)
متقاضی (موکل)	خواهان یا خوانده حقوقی	فقط متهم کیفری
مرجع تعیین	کانون وکلای دادگستری یا مرکز وکلای قوه قضاییه (اداره معاضدت)	دادگاه (قاضی)
احراز اساس دعوا/اتهام	بررسی اولیه اساس و محکم بودن ادعا لازم است (دعوا نباید بی اساس باشد).	احراز صرف عدم تمکن مالی کافی است؛ اتهام محرز بودن یا نبودن تأثیری ندارد.
مسئول پرداخت حق الوکاله	معمولاً کانون/مرکز، اما در صورت پیروزی در دعوای مالی، موکل از محکوم به پرداخت می کند.	قوه قضاییه
الزام آور بودن تعیین وکیل	الزامی نیست، مگر در موارد خاص مانند دعاوی خانوادگی (قانون حمایت خانواده).	در برخی جرایم (مانند جرایم درجه ۴ و بالاتر، جرایم اطفال) تعیین وکیل تسخیری اجباری است، حتی اگر متهم نخواهد.

تفصیل تفاوت ها

1. نوع دعوا

بارزترین تفاوت میان این دو نوع وکالت در نوع پرونده هایی است که پوشش می دهند. وکیل معاضدتی صرفاً برای امور حقوقی تعیین می شود؛ یعنی دعاوی مربوط به مسائل مالی، ملکی، قراردادی، خانوادگی (به جز مواردی که قاضی راساً وکیل تعیین می کند)، ارث و سایر اختلافات بین افراد. اما وکیل تسخیری منحصراً برای امور کیفری است. در پرونده هایی که جرمی اتفاق افتاده و پای مجازات در میان است، وکیل تسخیری وارد عمل می شود. این تقسیم بندی واضح، به افراد کمک می کند تا در زمان نیاز، به مرجع درست مراجعه کنند. به عنوان مثال، اگر فردی برای مطالبه طلب خود نیاز به وکیل داشته باشد، باید به دنبال وکیل معاضدتی باشد، در حالی که متهم به سرقت، نیازمند وکیل تسخیری است.

2. متقاضی (موکل)

تفاوت دیگری که باید به آن توجه داشت، در دایره شمول متقاضیان است. در دعاوی حقوقی، هم خواهان (فردی که شکایت می کند) و هم خوانده (فردی که از او شکایت شده) می توانند برای دریافت وکیل معاضدتی اقدام کنند، البته با رعایت شرایطی مانند عدم تمکن مالی. اما در دعاوی کیفری، تنها متهم است که می تواند درخواست وکیل تسخیری کند. شاکی پرونده کیفری، حتی اگر توانایی مالی نداشته باشد، نمی تواند از دادگاه درخواست وکیل تسخیری نماید. این تمایز نشان دهنده اهمیت حمایت از متهم در برابر اتهامات کیفری است، چرا که آزادی و حیثیت او در خطر است.

3. مرجع تعیین وکیل

مرجع تعیین کننده این دو نوع وکیل نیز متفاوت است. برای وکیل معاضدتی، متقاضی باید به اداره معاضدت کانون وکلای دادگستری یا مرکز وکلای قوه قضاییه مراجعه کرده و درخواست خود را ثبت کند. در این فرآیند، دادگاه نقش مستقیمی در تعیین وکیل معاضدتی ندارد. اما در مورد وکیل تسخیری، این دادگاه رسیدگی کننده به پرونده کیفری است که پس از بررسی درخواست متهم و احراز عدم تمکن مالی، وکیل را برای او تعیین می کند. گاهی اوقات، حتی قاضی خود شخصاً یک وکیل خاص را به عنوان وکیل تسخیری منصوب می کند، به ویژه در پرونده های حساس.

4. احراز اساس دعوا یا اتهام

برای تعیین وکیل معاضدتی، علاوه بر احراز عدم تمکن مالی، لازم است که اساس و مبنای قانونی دعوای متقاضی نیز مورد بررسی قرار گیرد و دعوا واهی نباشد. به عبارت دیگر، کانون وکلا یا مرکز وکلای قوه قضاییه اطمینان حاصل می کنند که دعوای مطرح شده، بر پایه حق و قانون استوار است و صرفاً برای اذیت و آزار یا هدر دادن منابع نیست. اما در مورد وکیل تسخیری، این احراز مبنای دعوا مطرح نیست. دادگاه تنها با احراز عدم تمکن مالی متهم، وکیل تسخیری تعیین می کند، حتی اگر شواهد قوی علیه متهم وجود داشته باشد. این رویکرد، برای تضمین حق دفاع متهم در هر شرایطی است.

5. مسئولیت پرداخت حق الوکاله

در خصوص حق الوکاله وکیل تسخیری، طبق قانون، موکل هیچ گونه مسئولیتی در قبال پرداخت آن ندارد و تمامی هزینه ها بر عهده قوه قضاییه است. این موضوع باعث می شود متهم با خیالی آسوده از خدمات وکیل بهره مند شود. اما در وکالت معاضدتی، اگرچه در ابتدا موکل نیازی به پرداخت ندارد، اما همانطور که پیش تر گفته شد، در صورت پیروزی در یک دعوای مالی و وصول محکوم به، موکل موظف است حق الوکاله وکیل را از محل همان مبلغ دریافتی پرداخت کند. در سایر حالات، کانون وکلا یا مرکز وکلای قوه قضاییه حق الوکاله را از صندوق معاضدت می پردازند.

6. موارد اجباری تعیین وکیل

در برخی جرایم کیفری، تعیین وکیل تسخیری برای متهم اجباری است، حتی اگر متهم خود درخواست وکیل نکرده باشد یا تمایل به داشتن وکیل نداشته باشد. این موارد شامل جرایم مهم و با مجازات های سنگین می شود، مانند: جرائم موجب مجازات سلب حیات (اعدام)، حبس ابد، قطع عضو، جنایات عمدی علیه تمامیت جسمانی با یک سوم دیه کامل یا بیشتر، و جرائم موجب مجازات تعزیری درجه چهار و بالاتر. همچنین در جرایم اطفال و نوجوانان که صلاحیت رسیدگی به آن در دادگاه کیفری یک باشد، یا جرایم مستلزم پرداخت دیه یا ارش بیش از خمس دیه کامل، یا جرایم تعزیری درجه شش و بالاتر، تعیین وکیل برای متهم صغیر یا نوجوان ضروری است. این اجبار برای اطمینان از برخورداری متهم از یک دفاع قانونی شایسته در پرونده های حساس است. در حالی که برای وکیل معاضدتی، تعیین وکیل در دعاوی حقوقی اصولاً اجباری نیست و به درخواست طرفین و احراز شرایط بستگی دارد، مگر در موارد بسیار خاص مانند برخی دعاوی خانوادگی که قاضی دادگاه می تواند راساً برای زوجین وکیل تعیین کند.

جمع بندی: تضمین عدالت با وکالت معاضدتی

حق دفاع و دسترسی به وکیل، ستون فقرات یک نظام قضایی عادلانه است. نهاد وکیل معاضدتی به عنوان یک راهکار مهم و انسانی، به افراد کم بضاعت امکان می دهد تا در پیچیدگی های دعاوی حقوقی، تنها نمانند و بتوانند از حقوق خود به نحو شایسته دفاع کنند. با درک کامل مفهوم وکیل معاضدتی یعنی چه، شرایط درخواست، فرآیندهای مربوط به آن، نحوه پرداخت حق الوکاله و مهم تر از همه، تفاوت های کلیدی آن با وکیل تسخیری، افراد جامعه می توانند در زمان نیاز، آگاهانه و با اطمینان خاطر بیشتری قدم بردارند.

این نهاد حقوقی، نه تنها بار مالی را از دوش افراد نیازمند برمی دارد، بلکه با فراهم آوردن امکان دسترسی به تخصص وکلای مجرب، به تحقق عدالت اجتماعی و برابری در برابر قانون کمک شایانی می کند. وکلای معاضدتی با تعهد و تخصص خود، نقش حیاتی در تقویت این باور ایفا می کنند که قانون برای همه است و هیچ کس نباید به دلیل محدودیت های مالی از حقوقش محروم بماند.