نقش یخ در شکل گیری حیات در اقمار آبی منظومه شمسی
براساس تحقیقاتی جدید، ضخامت پوسته های یخی برخی از اقمار منظومه شمسی می تواند نشان دهد که این اجرام آسمانی میزبان حیات است یا خیر.
به گزارش خبرگزاری علم و فناوری مولیکس به نقل از اسپیس، مطالعه جدیدی نشان می دهد ضخامت پوسته های یخی که اقمار اقیانوس دار منظومه شمسی را می پوشاند، می تواند نکاتی در مورد اینکه آیا این اجرام دور ممکن است میزبان حیات باشند یا نه ارایه کند.
این مطالعه که توسط پژوهشگران دانشگاه کرنل انجام شد، از شیوه اندازه گیری قفسه های یخی در قطب جنوب الهام گرفته شده است. این اندازه گیری ها با استفاده از ربات های زیرآبی انجام شده و به تحلیل ارتباط بین تغییرات ضخامت یخ و دمای آب زیر سطح یخ منجر شد. بنابراین پژوهشگران نتیجه گرفتند ممکن است این روش بتواند در سایر اقمار منظومه شمسی مورد استفاده قرار گیرد.
اگر چنین اندازه گیری هایی از مدار زمین امکان پذیر باشد، شاید بتوان نکاتی را درباره رابطه بین پوسته های یخی جهان های اقیانوسی دورتر از زمین و اقیانوس های زیرین آن ها ارایه داد. در نتیجه ممکن است اطلاعاتی درباره قابلیت شکل گیری حیات و حمایت از آن در این اقمار بدست آورد.
بریتنی اشمیت، استاد همکار علوم ستاره شناسی و علوم زمین و جوی دانشگاه کورنل و نویسنده مقاله گفت: اگر بتوانیم تغییرات ضخامت این پوسته های یخی را اندازه گیری کنیم، می توانیم بدون حفاری در اعماق اقیانوس، محدوده های دمایی در آن ها را بدست آوریم. بنابراین می توانیم نحوه عملکرد اقیانوس ها را درک کنیم. اما سوال بزرگ این است که آیا موجوداتی در آنجا زندگی می کنند یا می توانند زندگی کنند؟
اعتقاد بر این است که اقمار پوشیده از یخ، مانند انسلادوس زحل یا اروپا و گانیمد مشتری، اقیانوس های عظیمی در زیر سطوح یخ زده خود جای داده اند. ممکن است در برخی از این اقیانوس ها شرایط مساعدی برای پیدایش موجودات زنده وجود داشته باشد. این دنیاها از مناسب ترین اجرام منظومه شمسی برای میزبانی از حیات در نظر گرفته می شوند. با این حال، این اقمار حتی اگر میزبان حیات هم باشند، تشخیص این میکروارگانیسم ها در زیر پوسته های یخی که هر کدام تقریبا تا بیش از 16 کیلومترضخامت دارند، یک چالش پیچیده است. چگونه دانشمندان می توانند زیر چنین پوسته ضخیمی که اینقدر دور از سیاره ما قرار دارد را جستجو کنند؟
کاوشگرهایی که به سمت این دنیاهای یخی حرکت می کنند، مانند «اروپا کلییر» ناسا که قرار است اواخر سال آینده میلادی پرتاب شود، شاید بتوانند با ابزارهای پیچیده خود پاسخ هایی برای این سوالات پیدا کنند. اما این کاوشگرها چه چیزی را به طور ویژه باید جستجو کنند؟
مشاهدات این گروه در قطب جنوب نشان داد که پوسته یخی بالای اقیانوس و توده زیرین آب از طریق فرآیندی که پمپاژ یخ نامیده می شود با یکدیگر در تعاملند. به گفته پژوهشگران، تفاوت در ضخامت یخ به این معنی است که آب مایع تحت فشارهای مختلفی قرار می گیرد که بر نقطه ذوب و انجماد آب تاثیرگزار است. با وجود لایه ضخیم از یخ در بالا، فشار افزایش یافته و نقطه انجماد کاهش می یابد، پس یخ غوطه ور گاهی اوقات می تواند ذوب شود. آب آزاد شده از یخ، گرمتر از محیط اطراف خود است، پس به سمت بالا جریان یافته و دوباره به سطح پوسته یخ نزدیک تر می شود. پمپاژ یخ در واقع فرآیند ذوب، بالاآمدن و انجماد مجدد است.
به گفته پژوهشگران، این مکانیسم منجر به ایجاد ترکیبات و بافت های منحصر به فرد یخ شده و بر توزیع زیستگاه ها در زیر یخ های کره زمین تاثیر می گذارد.
پژوهشگران بر این باورند که فرآیند پمپاژ یخ می تواند در اقمار اروپا، انسلادوس و گانیمد و حتی در تیتان قمر زحل نیز شکل گیرد.
اندازه گیری پوسته یخی انسلادوس که توسط کاوشگر کاسینی ناسا انجام شد، نشان می دهد که دمای اقیانوس زیرسطحی این قمر ممکن است بین منفی 1.095 تا منفی 1.272 درجه سانتیگراد باشد. به گفته پژوهشگران، درک چگونگی تغییرات دما در این قمر به ترسیم نقشه جریان های اقیانوسی آن کمک می کند که در نهایت می تواند در مورد میزبانی انسلادوس از حیات اطلاعاتی ارایه کند.
پژوهشگران بر این باورند که انسلادوس احتمالاً دارای مکانسیم پمپاژ یخ ضعیف تری نسبت به اروپا است، چون از آن کوچکتر است.
این پژوهش در شماره فوریه مجله تحقیقات ژیوفیزیک منتشر شد.
آیا شما به دنبال کسب اطلاعات بیشتر در مورد "نقش یخ در شکل گیری حیات در اقمار آبی منظومه شمسی" هستید؟ با کلیک بر روی بین الملل، آیا به دنبال موضوعات مشابهی هستید؟ برای کشف محتواهای بیشتر، از منوی جستجو استفاده کنید. همچنین، ممکن است در این دسته بندی، سریال ها، فیلم ها، کتاب ها و مقالات مفیدی نیز برای شما قرار داشته باشند. بنابراین، همین حالا برای کشف دنیای جذاب و گسترده ی محتواهای مرتبط با "نقش یخ در شکل گیری حیات در اقمار آبی منظومه شمسی"، کلیک کنید.